شرکت سپاهان همراه

اینکوترمز چیست؟ آیا می دانید اینکوترمز در تجارت، به چه مواردی اطلاق می شود و به چه معناست؟ آیا از قوانین اینکوترمز 2010 اطلاع دارید؟ از دسته بندی های مختلف اینکوترمز چه می دانید؟ همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید تا اطلاعاتی را درباره این واژه با هم بخوانیم.

اینکوترمز، اصطلاحات رایج در تجارت بین الملل

 

تجارت بین الملل ، یکی از مسائل پیچیده ای است که قواعد و قوانین مخصوص به خود را دارد. بنابراین، کسی که در حوزه تجارت بخصوص تجارت بین الملل فعالیت می کند، باید اطلاعات لازم و کافی را در این زمینه داشته باشد و قوانین مشترک بین الملل را آموخته باشد. چرا که بدون اطلاع از قوانین و قراردادهای آن، واردات و صادرات کالا بسیار سخت یا حتی غیر ممکن می شود.

اینکوترمز چیست؟

اگر تابحال نام این واژه را نشنیده اید، به زبانی ساده به شما می گوییم که اینکوترمز ، اصطلاحات زبان تجارت بین الملل است. اینکوترمز قوانین بین المللی تجارت است که در سراسر جهان برای عقد قراردادها از آن ها استفاده می شود و مسئولیت خریدار و فروشنده را در قبال یکدیگر تعیین می کند.

این قوانین در سال 2010 نوشته شده و به تازگی قوانین جدیدی در سال 2018 نیز به آن اضافه شد.

یعنی اتاق بازرگانی  بین المللی اصطلاحاتی در بین کشورهای مختلف منتشر کرده که تمامی کشورها برای تجارت با کشورهای دیگر، باید آن ها را بیاموزند و به کار گیرند.

هر مسئله ای که مرتبط با انتقال کالا از فروشنده به خریدار باشد، می تواند در بحث اینکوترمز بین‌المللی جا داشته باشد. مسائل مختلفی از جمله ترخیص کالا و قوانین پرداخت هزینه و حمل و نقل کالا و … همگی با اینکوترمز در ارتباط هستند.

اطلاعات اصطلاحات اینکوترمز در یک نگاه

اینکوترمز به چند دسته تقسیم می شود؟

اینکوترمز شامل 4 دسته کلی  A, B, C, D می باشد و هر دسته اصطلاحات مشخصی دارد.

دسته بندی E : تحویل کالا به خریدار در نقطه مبدا بدون کرایه حمل و نقل

در این دسته بندی، خریدار، کالای خود را در فروشگاه یا انبار فروشنده تحویل می گیرد. در این روش خرید، کلیه اعمال مربوط به حمل و بیمه و ترخیص کالا به عهده خود اوست. پس فروشنده در این نوع خرید، تنها وظیفه تحویل کالا و دریافت هزینه را دارد و صفر تا صد ریسک تجارت آن کالا در اختیار خریدار خواهد بود.

دسته بندی F : تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت هزینه حمل و نقل

در این روش که خود از 3 قسمت تشکیل شده است، فروشنده با خریدار شرط می کند که کالای مورد نظر را هرجایی که او بخواهد تحویل می دهد. اما هزینه های حمل و بیمه و بارگیری باز هم به طور کامل با خریدار است و فروشنده پس از تحویل کالا دیگر هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد. این قرارداد به 3 شکل انجام می گیرد که تفاوت آن ها در مکان تحویل کالا می باشد.

دسته بندی C : تحویل کالا به خریدار در نقطه مبدا با پرداخت کرایه حمل و نقل

در این نوع دسته بندی، خطر تجارت بین فروشنده و خریدار تقسیم می شود و دیگر یکی از آن ها متضرر نمی شود. این اصطلاح به تجارتی گفته می شود که در آن، خریدار کالا را با مسئولیت و هزینه فروشنده، در مقصد تحویل می گیرد. البته دیگر فروشنده ضامن کالاها و نقوص آن ها نیست و هزینه های اضافه گمرک نیز بر عهده خریدار است.

این دسته نیز از 4 قسمت تشکیل شده است که در اینجا به طور مختصر به آن ها اشاره می کنیم.

CFR

در این اصطلاح که به تجارت و حمل و نقل دریایی مربوط می شود، فروشنده تا زمانی در قبال کالاها مسئولیت دارد که آن ها را روی کشتی بارگیری نماید و هزینه حمل آن را پرداخت کند. از اینجا به بعد دیگر همه چیز با خریدار است.

CIF

این اصطلاح ،نیز مخصوص حمل و نقل دریایی است و به موجب آن، همه هزینه های حمل و نقل و بارگیری و بیمه به عهده فروشنده می باشد. یعنی صفر تاصد هزینه های تجاری انتقال کالا بر عهده فروشنده می باشد. اما مسئولیت او باز هم پس از بارگیری کالا به پایان می رسد.

CPT

در این قسمت که مربوط به تجارت زمینی یا هوایی می باشد، فروشنده موظف است هزینه حمل و بارگیری کالا را تا مقصد مورد نظر خریدار پرداخت کند و مسئولیت کالا را به عهده بگیرد. در این نوع قرارداد، هزینه حمل و نقل با فروشنده و هزینه بیمه و بازرسی با خریدار است.

CIP

این قرارداد، برای کلیه روش های حمل و نقل تجاری اعم از دریایی، هوایی و زمینی بکار می رود. در این نوع دسته بندی نیز، فروشنده مسئولیت صفر تا صد کار را برعهده دارد. یعنی از زمانی که کالا برای انتقال آماده می شود تا بارگیری و هزینه های حمل و نقل و تحویل، همگی بر عهده فروشنده است و خریدار تنها هزینه بازرسی را پرداخت می کند.

تفاوت مسئولیت فروشنده و خریدار برای ترخیص کالا در قراردادهای اینکوترمز

 

دسته بندی D :تحویل کالا به خریدار در نقطه مقصد

این دسته بندی نیز، شامل مسئولیت های فروشنده برای تحویل کالا در مقصد مورد نظر خریدار است. در این دسته، فروشنده همه هزینه ها و خسارات را برعهده می گیرد تا کالای خود را در تجارت بین الملل معرفی کند و بفروشد.

در اینجا به طور مختصر، اصطلاحات این دسته را با هم مرور می کنیم.

DAF

این اصطلاح عموما برای حمل و نقل تجاری از طریق راه آهن استفاده می شود. فروشنده با تحویل کالا به شرکت راه آهن، از او سندی می گیرد که همه اعمال مربوط به تحویل کالا را خود انجام دهد و در مرز تعیین شده به خریدار تحویل دهد.

DES

این اصطلاح مخصوص حمل و نقل دریایی است و به موجب آن فروشنده موظف است کالاها را روی عرضه کشتی درمقصد به خریدار تحویل دهد. در این روش، کلیه هزینه های ترخیص کالا برعهده خریدار است.

DEQ

این اصطلاح نیز مختص تجارت دریایی است و به موجب آن، فروشنده تعهد دارد کالاها را تا اسکله شهر مورد نظر خریدار حمل کند و آن را تحویل او دهد. در این روش، همه هزینه ها توسط فروشنده پرداخت می شود.

DDU

اصطلاح ذکر شده زمانی بکار می رود که فروشنده کالا را تا کشور تعیین شده خریدار برساند، اما هیچ یک از هزینه های حمل و نقل و گمرک را پرداخت نکند.

DDP

این اصطلاح به معنی مسئولیت صرف فروشنده می باشد. یعنی از ابتدا تا انتهای کار انتقال کالا با فروشنده باشد. او پس از رساندن کالا به مقصد خریدار، مجبور است همه هزینه های حمل و نقل ،بیمه، بارگیری، گمرک و حتی ترخیص کالا و عوارض را پرداخت کند.

گواهی مبدا (Certificate Of Origin) سندی بین ­المللی است که برای کالاهای صادراتی توسط اتاق بازرگانی کشور صادرکننده کالا برای هر صادرات، تنظیم و صادر می­گردد که نشان­دهنده کشور تولید­کننده (یا سازنده) کالا می­باشد. گواهی مبدا (Certificate Of Origin) از جمله اسناد مهمی است که تولیدکننده یا فروشنده طبق توافق آن را برای خریدار ارسال می­کند تا خریدار جهت ترخیص کالا آن را به گمرگ ارائه دهد.

گواهی مبدا (Certificate Of Origin) برای خریداران بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا در آن نام کشور مبدا تولیدی درج شده، درنتیجه خریدار می­تواند اطلاعاتی را در زمینه کیفیت و مشخصات کالا و اعتبار محل ساخت دریافت نماید. همچنین با دانستن کشور مبدا کالا، می­تواند از تعرفه ­هایی که باید به گمرک کشور مقصد پرداخت نماید و نیز مجوزاتی که نیاز دارد، مطلع شود.

اطلاعات ثبت­ شده در گواهی مبدا (Certificate Of Origin)

همان­طور که گفتیم گواهی مبدا سندی بین المللی است. حال این سند بین­ المللی حاوی چه نوع اطلاعاتی است، در ادامه به آن می­پردازیم. این اطلاعات شامل:

• شماره سریال یا گواهی (در قسمت بالا سمت راست فرم قرار دارد).
• مشخصات فرستنده یا صادرکننده کالا براساس بارنامه حمل کالا
• مشخصات گیرنده یا واردکننده کالا براساس بارنامه حمل کالا
• نام کشور تولیدکننده (سازنده) بر اساس پروانه گمرکی یا گواهی مبداء کشور تولیدکننده (سازنده)
• مشخصات نوع و وسیله حمل بر اساس بارنامه
• مشخصات محموله و کالا بر اساس پروانه گمرکی و بارنامه حمل
• وزن ناخالص، وزن خالص و نوع بسته بندی کالا
• امضای گواهی مبدأ توسط صادرکننده کالا
• امضای گواهی مبدأ توسط مرجع صادرکننده گواهی مبدأ (اتاق بازرگانی کشور صادرکننده)
• شماره و تاریخ فاکتور فروش

انواع گواهی مبدا (Certificate Of Origin)

• گواهی مبدا A یا گواهی GSP (مخفف Global System Of Trade Prefernces): از این گواهی برای صادرات به کشورهای امریکایی، ژاپن، اقیانوسیه، قزاقستان، قرقیزستان، ترکیه و کشورهای اروپایی به جز 28 کشور عضو اتحادیه اروپا استفاده می­شود.
• نوع دیگری از گواهی مبدا برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا، آسیایی (به جز کشورهایی که در گواهی مبدا A نام برده شده ­است) و کشورهای افریقایی و عربی استفاده می­شود.
• گواهی PTA به صورت انحصاری برای صادرات به کشور پاکستان استفاده می­شود.
• گواهی GSTP (مخفف Global System Of Trade Preferences): این نوع گواهینامه برای کشورهایی که برای کالاهایی خاص با ایران توافق­نامه دارند صادر می­گردد.

سیستم جهانی ترجیحات تجاری (GSTP)

سیستم جهانی ترجیحات تجاری یا GSTP ، مخفف Global System Of Trade Preferences،  توافقنامه تجارت ترجیحی بین کشورهای در حال توسعه است. کشورهای در حال توسعه این توافقنامه را در 13 آوریل 1988 امضا کردند. هدف آن افزایش تجارت متقابل و توسعه همکاری اقتصادی بین کشورهای در حال توسعه در چارچوب کنفرانس سازمان ملل متحد برای تبادل اولویت­های بازرگانی در زمینه تجارت و توسعه است. به عبارت دیگر، GSTP یک قرارداد بین­المللی است که هدف آن افزایش تجارت بین اقتصادهای نوظهور و کشورهای کم­تر توسعه­ یافته است. در اغلب موارد موافقنامه تجارت ترجیحی متشکل از امتیازات تعرفه­ ای می­باشد.

تعرفه­ های گمرکی، مالیات یا عوارض گمرکی هستند که بر واردات کشور تحمیل می­شود، به بیانی دیگر، تعرفه­ های وارداتی عوارض و مالیات­ هایی هستند که کشورها به منظور حمایت از صنایع داخلی کشورشان یا گاهی به دلایل مالی از کالاهای وارداتی دریافت می­کنند.

قرارداد GSTP در 19 آوریل 1989 به قدرت رسید. سازمان ملل در 25 سپتامبر 1989 به سازمان تجارت جهانی اطلاع داد.

اعضای اولیه قرارداد GSTP

در ابتدا این قرارداد شامل 9 عضو بود، که عبارتند از کشورهای بنگلادش، کوبا، غنا، هند، نیجریه، سنگاپور، سریلانکا، تانزانیا، زیمباوه.

LDC نماد کشورهای کم­تر توسعه­ یافته است، که کشور سودان در ابتدای شروع قرارداد GSTP جز این کشورها بود. یک کشور کم­تر توسعه ­یافته فعالیت صنعتی زیادی ندارد. شهروندان این کشورها درآمد کمی دارند.

اقتصاد  دان­ ها کشورها را به سه دسته تقسیم کرده­اند:

• اقتصادهای توسعه­یافته
• اقتصادهای نوظهور
• کشورهای کم­تر توسعه­یافته

کشورهای کم­تر توسعه­ یافته به GSTP نیازی ندارند، بلکه نیازهای ویژه­ی دیگری دارند. بنابراین آن­ها باید معیارهای ترجیحی به نفع خود دریافت کنند. علاوه بر این، سازمان ملل بر این باور است که کشورهای کم­تر توسعه یافته مجبور به تلافی این اقدامات ویژه نیستند. به عبارت دیگر، اگر یک کشور شرایط امتیازی را پیشنهاد کند، LDC مجبور نیست با همان شرایط واکنش نشان دهد.

برای مثال، فرض کنیم که سنگاپور اجازه واردات از سودان را می­دهد تا بدون تعرفه گمرکی وارد کشور شود. این بدان معنا نیست که سودان باید همین کار را در مورد کالاهایی که از سنگاپور وارد می­کند انجام دهد.

تاکنون 44 کشور به عضویت این توافق­نامه درآمده و آن­­را  امضا کردند:

بنگلادش، کوبا، غنا، هند، نیجریه، سنگاپور، سریلانکا، تانزاریا، زیمباوه (11 آوریل 1989)، الجزایر، آرژانتین، بنین، بولیوی، برزیل، کامرون، شیلی، کلمبیا، اکوادور، مصر (16 ژولای 1989)، مقدونیه، گینه، گویان (4 می 1989)، اندونزی، ایران، عراق، کره­شمالی، کره­جنوبی (11 ژوئن 1989)، لیبی، مالزی (31 آگوست 1989)، مکزیک (13 می 1989)، مراکش (13 ژولای 1989)، فیلیپین، سودان، تایلند، ترینیداد و توباگو، تونس (25 آگوست 1989)، ونزوئلا، ویتنام و فراکسیون تجاری MERCOSUR (trade bloc of MERCOSUR) (2 نوامبر 2006).

در حال حاضر کشورهایی نیز متقاضی پیوستن به این توافق­نامه می­باشند نظیر: بورکینا فاسو، بوروندی، هائیتی، ماداگاسکار، موریتانی، رواندا، سورینام، اوگاندا، اروگوئه.

در بعضی از کشورها مثل کشورهای آسیای شرقی از جمله سنگاپور، چین، تایوان، هنگ­ کنگ، مالزی، کره و تایلند علاوه بر گواهی GSTP می­توان از گواهی مبدا A نیز استفاده کرد.

موارد توافق ­شده در قرارداد GSTP

• تمهیدات مربوط به تعرفه ­ها
• تمهیدات مربوط به تعرفه­ های پارا (Para)
• تمهیدات مربوط به معیارهای غیرتعرفه ­ای
• تمهیدات مربوط به اقدامات تجاری مستقیم از جمله متوسط و بلندمدت
• قرادادها
• تمهیدات مربوط به توافقات ناحیه ­ای

در این مقاله قصد داریم که به بررسی ویژگی های سهامدار و مختصات سهام بپردازیم. اگر شما هم به این موضوع علاقه مند هستید پیشنهاد می کنیم که این مطلب را دنبال نمایید. همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

تعریف سهامدار

به هر شخص حقیقی و یا حقوقی که از نظر قانونی حداقل یک سهم از یک شرکت سهامی عام و یا یک شرکت سهامی خاص را در اختیار داشته باشد سهامدار گفته می‌شود. سهامداران به عنوان صاحبان یک شرکت تلقی می شوند. هر سهم نیز، در واقع قطعه‌ای از سرمایه یک شرکت است، که به عنوان کوچک ترین واحد مالکیتی در شرکت مورد نظر محسوب می شود. به این ترتیب سهام‌دار به همان نسبتی که سهام در اختیار دارد، در مالکیت شرکت یا بنگاه تولیدی شریک است و در صورت عملکرد خوب شرکت می تواند از سود آن بهره مند گردد و یا برعکس در صورت عملکرد ضعیف آن احتمال ضرر و زیان برای او نیز وجود دارد. البته گفتنی است که سهامدران یک شرکت نقش اساسی در اداره آن ایفا نمی‌کنند و به این ترتیب به‌ صورت شخصی مسئول بدهی ها و سایر تعهدات شرکت نخواهند بود. بلکه تمامی این وظایف بر عهده هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت می باشد.

ویژگی های سهامدار

یک سهامدار موفق برای کسب سود در حوزه سرمایه گذاری، باید دارای ویژگی های مشخصی باشد که در ادامه به مهم ترین آنها اشاره خواهیم کرد.

• توانایی کار کردن به صورت مستقل :‌

یک سهامدار موفق باید بتواند به صورت مستقل کار کند و همچنین از ذهن مستقلی برخوردار باشد. در واقع هیچ تضمینی برای موفقیت فردی که به دنبال تفکرات جمعی حرکت می کند وجود ندارد. بلکه رمز موفقیت در این زمینه، خلق ایده های جدید است که به ایجاد مرزهای جدید در سرمایه گذاری کمک می کند.

• قدرت کنترل احساسات:‌

از سهامداری که بر مبنای احساسات و هیجانات خود تصمیم گیری می کند به عنوان یک فاجعه در حوزه سرمایه گذاری یاد می شود! چرا که بازارها به طور لحظه ای در نوسان هستند و برخورداری از قدرت کنترل احساسات از ایجاد ترس و اخذ تصمیمات اشتباه و ضعیف جلوگیری می کند. در واقع کلید موفقیت، تصمیم گیری بر اساس منطق و نه احساس است و باید نسبت به نوسانات روزانه و مقطعی بی تفاوت بود.

• برخورداری از یک روحیه رقابتی:‌

یک سهامدار موفق همواره به دنبال یافتن فرصت های سرمایه گذاری جدید در جهت پیشی گرفتن از دیگران است. بنابر این داشتن یک روحیه رقابتی منجر به ایجاد انگیزه برای نوآوری و تقبل ریسک های جدید خواهد شد.

• برخورداری از قدرت تصمیم گیری :‌

یک سهامدار بعد از تحیل داده ها و انجام محاسبات لازم باید بتواند متناسب با نیازها و انتظاراتش تصمیم بگیرد. شما به عنوان یک سهام دار می توانید ساعت ها برای اخذ یک تصمیم مناسب فکر کنید، اما زمانی که از تصمیم خود مطمئن شدید، باید قلبا به آن اعتماد نمایید.

• داشتن ذهن تحلیلی‌ و خلاق:

سهامداران هرروز در دریایی از تحلیل و داده غرق می شوند. به عنوان یک سهامدار، باید توانایی تحلیل روزانه رفتار سهام ها و استراتژی لازم برای دریافت نتایج هرکدام از آنها را داشته باشید. برآورد تاثیر هر کدام از عوامل موثر بر بازارهای سرمایه گذاری نیز از دیگر ویژگی های یک سهامدار موفق است که برای این کار به ساختار ذهنی مناسب و طبقه بندی شده نیاز دارد.

• توانایی پیش بینی آینده سهام:

از دیگر ویژگی های مهم یک سهامدار با خبر بودن از وقایع مهم و تاثیرگذار در کل دنیاست و باید این توانایی را داشته باشد تا اثر هر کدام از این رویدادها را بر بازارهای مالی تخمین بزند.

• داشتن شخصیت استوار و محکم:

با توجه به این که سرمایه گذاران  فشار روحی و روانی مداومی را جهت حفظ ارزش سرمایه خود متحمل می شوند، به همین خاطر لازم است که از یک روحیه و شخصیتی محکم و مقاوم در مقابل سخت ترین فشارها و لحظات برخوردار باشند.

• توانایی بالا در برقراری ارتباطات:

یک سهامدار فعال بیشتر وقت خود را به تحلیل و بررسی داده ها می پردازد. اما با این وجود برای کسب موفقیت بیشتر، نیاز به دامنه ارتباطات وسیع با دیگر تحلیلگران، فعالان بازار و صاحبان سرمایه دارد و هرچقدر دامنه این ارتباطات وسیع تر باشد، موفقیت او نیز بیشتر می شود.

تعریف سهام

سهام در واقع یک نوع ورقه بهادار است که نشان‌دهنده مالکیت و ادعای دارنده آن بر قسمتی از درآمدها و دارایی های یک شرکت است. در گذشته، سهامداران، سهام خود را به صورت یک گواهی کاغذی دریافت می‌کردند که نشان دهنده تعداد سهـامی بود که آنها از یک شرکت در اختیار داشتند. اما امروزه کارگزاری ها سوابق سهامداران را به صورت الکترونیکی در اختیار دارند که قابلیت نمایش جزئیات مالکیت افراد را به صورت آنلاین و لحظه ای دارد. امکانات جدید ایجاد شده برای سهامداران در حوزه سرمایه گذاری و برخورداری از یک سهم آن هم بدون کاغذ و به صورت دیجیتال انجام معاملات را سریع، ساده و راحت تر کرده است. شایان ذکر است واژه سهـام اغلب برای اشاره به سهام یک شرکت در بورس استفاده می‌ گردد، اما با این وجود سهام یا یک سهم همچنین می‌تواند نماینده مالکیت انواع دیگری از دارایی های مالی مثل صندوق های سرمایه گذاری مشترک نیز باشد.

مختصات سهام

ارزش و مختصات سهام در بازار سرمایه با توجه به میزان منافع آتی و اطمینان از تحقق آنها تعیین می گردد و می‌تواند کاهش و افزایش یابد. در واقع هر اندازه که اطمینان نسبت به کسب بازده بیشتر باشد، خطر از دست دادن اصل سرمایه و سود آن کمتر می شود. عوامل و متغیرهای زیادی هستند که در بازار سرمایه و در سطح کلان کشور بر روی قطعیت یا عدم قطعیت سود و نیز تغییرات قیمت دارائی‌های مالی اثر می گذارند. برای بررسی دقیق مختصات یک سهام و کسب سود از سرمایه گذاری در آن می توان از سه روش تحلیل بنیادی، تحلیل تکنیکال و روش تئوری مدرن پرتفولیو (MPT) استفاده کرد. همچنین برای آنالیز بهتر یک سهم می توان به عواملی همچون وضعیت دارایی‌ها و بدهی‌های شرکت عرضه کننده سهام، سود نقدی هر سهم، تداوم روند سودآوری، کنترل نسبت قیمت به درآمد سهم ( P/E )، بررسی صنعتی که شرکت در آن فعالیت می‌کند و قابلیت نقدشوندگی آن اشاره کرد.

 حجم تجاری و روابط بین ایران و عمان

آیا می دانید علت توسعه یا عقب ماندگی کشورها در زمینه های اقتصادی و تجاری به چه عواملی بستگی دارد؟ آیا ایران می تواند روابط تجاری خود را با عمان بیش از پیش گسترش دهد؟ آیا تجارت و توسعه اقتصاد ایران با همکاری کشوری مانند عمان ممکن است؟

گسترش حجم تجاری ایران و عمان

 

همانطور که می دانید، در جهان امروز، تجارت و توان توسعه اقتصادی، یکی از مهم ترین شاخص های اقتصاد پویای هر کشور می باشد. هر چه پتانسیل کشور‌ها برای تولید ،سرمایه گذاری تجاری و افزایش صادرات به دیگر مناطق بیشتر باشد، احتمال موفقیت او در زنجیره اقتصاد جهانی بیشتر شده و قابلیت های بیشتری برای تجارت بین المللی می یابد.

همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

از چه راه هایی می توانیم حجم روابط تجاری خود را با عمان افزایش دهیم؟

یکی از کشورهایی که جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشور دوست، آن را در لیست همکاران اقتصادی و تجاری قرار داده است، کشور عمان است. این کشور که در ایران باستان، یکی از شهر های ایران به شمار می رفت، پس از جدایی از کشور ما، در برحه های زمانی مختلف، سیاست های متفاوتی را برای تجارت با ایران اتخاذ کرد.

روابط اقتصادی و تجاری بین دو کشور ایران و عمان ،از سال های قبل از انقلاب اسلامی آغاز شد و پس از انقلاب گسترش یافت. شاید علت اینکه دو کشور ایران و عمان می توانند همپای اقتصادی خوبی برای یکدیگر باشند، قابلیت ها و اشتراکات سیاسی، نظامی و فرهنگی مشترکی است که میان دو کشور وجود دارد.

مهم ترین اصل برای توسعه تجاری و رونق واردات و صادرات میان دو کشور، توافق آن ها با یکدیگر و داشتن پتانسیل های متقابل است. این کشور، به خاطر داشتن مرز مشترک با ایران ،به راحتی می تواند روابط نزدیکی با کشور ما داشته باشد و از این اشتراک بهره ببرد. عمان کشوری سلطنتی است و درآمد آن به طور عمده از طریق نفت تامین می شود و پس از کاهش قیمت جهانی نفت، دچار افت و رکود اقتصادی شدیدی شد. بنابراین او هم نیاز دارد تا از راه های دیگری غیر از فروش نفت، درآمد و بودجه کشور خود را تامین کند.

کشور عمان برای رسیدن به این هدف، 2 روش اصلی را معرفی کرد؛

• رونق تولید اقتصادی
• جلوگیری از بیکاری یا ایجاد شغل

یکی از راه های رونق اقتصادی در کشورها، افزایش مبادلات تجاری یا صادرات و واردات است که عمان در این زمینه با کشورهای امارات، چین، هند، عربستان، آمریکا، ایران و عراق در ارتباط است. عمده محصولاتی که عمان به صادرات آن می پردازد، اقلامی مانند ماشین های صنعتی و راکتورها، وسایل نقلیه، مصنوعات فلزی، مروارید، نباتات،محصولات لبنی، محصولات پروتئینی مانند گوشت، روغن های حیوانی، انواع کود و … می باشد و عمده کالاهایی که در لیست صادرات ایران به عمان است، در دسته های فلزات، مواد غذایی پروتئینی و سوخت های معدنی هستند.

همانطور که گفتیم، ایران یکی از کشورهای مرتبط با عمان است و در سال های اخیر، روابط تجاری و اقتصادی در بین این دو کشور رشد زیادی داشته است. کما اینکه در سال 1385، حجم مبادلات بین این دو کشور 87 میلیون دلار بود و در طی 10 سال، رقم این مبادلات، 7 برابر بیشتر شد. این رقم در سال های 96 تا 98 نیز رو به افزایش است و امید است با رایزنی های مسئولین، این دو کشور بتوانند توسعه اقتصادی و تجاری را بیش از پیش تجربه کنند.

خوشبختانه، خط کشتیرانی این دو کشور از راه بندرعباس آزاد و تبادل محصولات و خدمات از این مسیر میسر گشته است. این خط کشتیرانی، به تازگی از تحریم خارج شده و چندین سال است که به علت تحریم ها مسدود بوده است. با این حال، تنها کالاهایی اجازه رد شدن از این مسیر را دارند که در لیست تحریم وجود نداشته باشند.

علاوه بر واردات و صادرات کالا، کدام فعالیت اقتصادی با عمان امکان پذیر است؟

علاوه بر واردات و صادرات که حجم عمده ای از فعالیت های اقتصادی بین ایران و عمان را تشکیل می دهند، گسترش فعالیت های گردشگری از راه های دیگری است که موجب توسعه اقتصادی می‌شود.

خوشبختانه، با افزایش راه های ارتباطی و رونق حمل و نقل بین دو کشور و آسان شدن مراحل دریافت ویزای ایران برای شهروندان عمانی و برعکس، صنعت گردشگری و توریسم نیز می تواند در گسترش روابط اثرگذار باشد و هر دو کشور را در فرایند تامین بودجه یاری کند.

مقامات این کشور نیز از گسترش پروازهای مستقیم بین ایران و عمان گفته اند و این حجم از روابط تجاری را نیازمند حمل و نقل آسان تر از راه های هوایی و دریایی دانسته اند.

گسترش تجارت از طریق خط کشتیرانی بندر عباس به عمان

 

علاوه بر این، فعالیت های عمرانی و مهندسی ایرانیان بسیار مورد توجه مسئولین تجاری این کشور قرار گرفته و پیشنهادات عمرانی زیادی از سوی این کشور برای مهندسان ایرانی وجود دارد. کارخانه‌هایی مانند کارخانه تولید سیمان که توسط ایران در این کشور در حال ساخت است، بسیار در افزایش حجم پروژه های مهندسی و مبادلات اقتصادی موثر است.

همچنین، عمان به تازگی پیشنهاد ساخت آزاد راهی توسط ایران را داده که بودجه آن 2میلیارد دلار است و مقامات ایرانی مربوط در حال رایزنی در رابطه با سود و زیان این پیشنهاد هستند. پروژه های مدرن آبی نیز یکی از پتانسیل هایی است که ایرانیان در ساخت آن خبره هستند و از سمت عمان درخواست هایی برای ساخت این پروژه ها ارسال شده است.

پیش بینی می شود با افزایش درخواست های تجاری از سمت این کشور، ایران نیز بتواند بیش از پیش در صحنه های اقتصادی دیده شود و توان تجاری خود را به معرض نمایش جهانیان بگذارد. در حال حاضر، عمان به عنوان مرکز ثقل فعالیت های اقتصادی ایران در نظر گرفته شده و پایگاهی برای عرضه و معرفی محصولات و خدمات ایرانی به حساب می آید. به نظر می رسد این کشور می تواند برای ایران ،همتایی سیاسی نیز باشد. عمان می تواند در مشکلات منطقه تاثیرگذار و به نوعی شریک استراتژیک ایران باشد و اهداف سیاسی مشترکی را با این کشور دنبال کند.

عمان، مرکز ثقل فعالیت های اقتصادی ایرانیان

از گمرک و وظایف آن چه می دانید؟ مالیات مستقیم و غیر مستقیم چیست؟ دولت برای رسیدگی به تخلفات گمرکی از چه روش هایی استفاده می کند؟ حکم تخلفات گمرکی و قاچاق چیست؟

همانطور که می دانید، سازمان گمرک یک سازمان دولتی است و زیر نظر وزارت اقتصاد و دارایی عمل می کند. در هر کشور، قوانینی برای ورود و خروج کالاها وجود دارد که به آن قوانین گمرکی می گویند و تخطی از این قوانین عموما قاچاق نامیده می شود.

سازمان گمرک و تخلفات گمرکی

 

وظیفه سازمان گمرک ،اجرای قوانین گمرک در تجارت با کشورها و عملیات صادرات و واردات است. چنانچه فرد یا شرکتی از این قوانین سرپیجی کند، مشمول جریمه های سنگین و احکام دادگاهی خواهد شد.

 

مالیات مستقیم و غیر مستقیم چه تاثیری بر درآمد گمرک دارد؟

همانطور که می دانید، مالیات مستقیم، همان پولی است که دولت در ازای خدمات دولتی از مردم می گیرد و آن را صرف آبادانی کشور می کند. اما مالیات غیر مستقیم، پولی است که گمرک برای تجارت و ترانزیت و واردات و صادرات روی جنس کشیده و آن را از صاحب کالای شخصی می گیرد. پس درآمدهای گمرکی نیز یکی از درآمدهای دولتی است.

این هزینه ها شامل مهر و موم کالا، پلمپ کالا، انجام خدمات ایکس ری، باربری، مراقبت، انبارداری و… است که همگی نیازمند صرف زحمات کارکنان این سازمان می باشد.

بنابراین، هر کشوری سعی می کند برای جلوگیری از قاچاق کالا تمهیداتی بیاندیشد تا رقم آن را به صفر برساند. اما متاسفانه بسیاری از کشورها مانند ایران هنوز در این زمینه موفق نشده اند. نظارت بر تخلفات گمرکی به هیچ وجه قابل انتقال به بخش خصوصی و سازمان های مردم نهاد نیست. زیرا امکان جعل اسناد و پارتی بازی در این مقوله بسیار زیاد است و دولت نمی تواند ریسک آن را بپذیرد.

البته بسیاری از قوانینی گمرکی مانند ترخیص کالا، نگهداری کالا و تخلیه آن به بخش خصوصی سپرده شده است و شرکت های مربوطه به خوبی از پس اجرای آن بر آمده اند. در حال حاضر نیز 3 سامانه جدید گمرک هوشمند در بحث فناوری اطلاعات و ارتباطات معرفی شده که از وظایف کاری سازمان گمرک کاسته و در عوض نظارت دیگر ارگان ها را روی اعمال گمرکی افزایش داده است تا عنصر شفافیت در این اعمال لحاظ شود.

در مرزهای سرزمین های گمرکی، مناطقی به نام مناطق آزاد وجود دارد که از قوانین گمرک تبعیت نمی کنند و سازو کارهای مخصوص منطقه خود را رعایت می کنند. پس قوانین گمرکی شامل مناطق آزاد نمی شود.

مناطق آزاد گمرکی بدون قوانین گمرک

 

مقررات گمرکی به آیین نامه ها، دستورالعمل ها، عمل به اظهار نامه هایی اطلاق می شود که در مناطق گمرکی اعتبار دارند و سازمان گمرک ،دستور رسیدگی به آن ها را در وظایف خود دارد.

از آنجا که شرح وظایف سازمان گمرک و تخلفاتی که ممکن است به این سازمان مربوط شوند، مثنوی هفتاد من کاغذ است، به ذکر چند مورد از تخلفات گمرکی اکتفا می کنیم:

کالاهایی که وارد کشور می شوند، به 3 دسته تقسیم می شوند؛

• کالاهای مجاز
• کالاهای مجاز مشروط
• کالاهای ممنوعه

دسته کالاهای مجاز، نیاز به هیچ تشریفات قانونی ندارند و صاحب کالا بدون پرداخت هیچ هزینه ای به گمرک ،می تواند آن را از مرز وارد کشور کرده و بفروشد.

اما کالاهای مجاز مشروط، همان اجناسی هستند که گمرک روی آن ها کار می کند و تشریفات قانونی تجارت کالا را روی آن ها اعمال می کند.

دسته دیگری که کالاهای ممنوعه نام گرفته، به اجناسی می گویند که تحت هیچ شرایطی امکان ورود به کشور را ندارند. ورود این کالاها به کشور قاچاق ممنوعه و جرم تلقی می شود.

 

نحوه رسیدگی گمرک به تخلفات گمرکی:

سازمان گمرک ،برای حل اختلافات مربوط به کالاها، ارزش گذاری آن ها و جریمه ناشی از تخلفات (جز تخلفات قاچاق) کمیسیونی تشکیل داده است. این کمیسیون ،که کمیسیون رسیدگی به اختلافات گمرکی نام دارد، توسط افرادی اداره می شود. این افراد شامل کارمندانی از وزارت های مختلف کشور است که در کار خود خبره هستند و قوانین مربوط به گمرک را به خوبی می دانند.

اعضای کمیسیون حل اختلافات گمرکی، از وزارت های ذیل کارمندانی استخدام کرده است که حداقل سابقه کار آن ها در شغل قبلی شان 15 سال است.

• وزارت صنعت- معدن- تجارت
• وزارت امور اقتصاد و دارایی
• اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران
• اتاق تعاون

شورای حل اختلافات گمرکی

 

رای صادر شده از طرف این کمیسیون لازم الاجرا است و طرفین اختلاف ،مجبور به پذیرش آن هستند. مگر اینکه اختلاف رای کمیسیون حل اختلاف و گمرک بیشتر از 5 میلیون تومان باشد. در این صورت، باید در درخواست حل اختلاف تجدید نظر اعمال گردد.

البته اختلافات بین افراد حقیقی و حقوقی با گمرک ،در ابتدا با واحد های ستادی گمرک مطرح می شود. اگر آن ها نتوانستند مشکل و اختلاف موجود را حل کنند، کمیسیون حل اختلاف گمرک وارد کار می شود.

برای اینکه اختلافات در کمیسیون حل اختلافات گمرک ثبت شود، صاحب کالا باید مبلغ نیم درصد از مبلغ مورد اختلاف خود با گمرک را پرداخت کند. در غیر این صورت، مبلغ مورد تایید گمرک لازم الاجرا است.

با وجود ستادها و سازمان های زیادی که هم اکنون زیر نظر سازمان گمرک ایران کار می کنند، متاسفانه اختلافات صاحبان کالا و سازمان گمرک تمام شدنی نیست اما به نظر می رسد با تاسیس کمیسیون حل اختلافات ،این مشکل کمی تعدیل شده است.