نکات بسیار مهم درباره سوء استفاده از کارت های بازرگانی

سوء استفاده از کارت های بازرگانی

با توجه به قوانین مرتبط با گمرک ایران ، کارت بازرگانی درواقع جوازی است که مالک آن، اعم از شخص حقیقی و یا حقوقی می تواند به وسیله آن اقدام به تجارت بین المللی و صادرات و واردات کالا کند.لازم به ذکر است که در کشور ما تنها تاجرانی که کارت بازرگانی داشته باشند اجازه صادرات و واردات کالا را خواهند داشت. هم اکنون اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران صادر کننده کارت بازرگانی برای بازرگانان کشور می باشد و سپس این کارت ها به تأیید وزارت صنعت، معدن و تجارت خواهد رسید.

می توان گفت یکی از مدارک اصلی که در رابطه با مبحث واردات و صادرات کالا ضروری است کارت بازرگانی است چرا که تنها با داشتن آن امکان عضویت در اتاق بازرگانی، اجازه ثبت علامت تجاری غیرفارسی، واردات از مناطق آزاد، صادرات تمامی کالاهای مجاز بازرگانی، صدور ویزای تجاری، ثبت سفارش و ترخیص کالا، انجام امور صادرات و واردات کالا به صورت تجاری و غیره را می توان داشت اما متاسفانه در برخی موارد دیده شده است که از این کارت های بازرگانی سوء استفاده می شود و با توجه به اخطار اعضای اتاق بازرگانی و فعالان حوزه تجارت کارت‌های بازرگانی یک ‌بار مصرف و اجاره ای وارد سیستم صادراتی کشور شده است و عده ای از بازرگان نماها به وسیله کارت‌های بدون نام حقیقی و حقوقی اقدام به صادرات کالا می کنند تا اینگونه بتوانند به تعهدات قانونی خود نسبت به ارائه ارز ناشی از صادرات در سامانه نیما عمل نکنند. به همین دلیل است که شاهد افزایش استفاده از کارت‌های بی‌هویت بازرگانی که امکان شناسایی و پیگیرد قانونی ندارند هستیم.

همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

سوء استفاده از کارت های بازرگانی

نحوه سوء استفاده از کارت های بازرگانی

اما نحوه سوء استفاده از کارت های بازرگانی به این صورت است که عده ای در ابتدا با اجاره کردن یک دفتر صوری و سپس درخواست کارت بازرگانی به نام اقشار بی بضاعت و ساکنان مناطق محروم که اطلاعی از فرآیند تجارت خارجی ندارند اقدام به دریافت کارت بازرگانی می کنند و بعد از صدور کارت، دفتر کار صوری جمع شده و با دادن مبلغی اندک به آن شخص ناآشنا با مبحث تجارت، کارت بازرگانی وی را صاحب می‌شوند.

از آنجایی که سیستم گمرکی کشور برای رسیدگی به مطالبات معوق خود هر سه یا شش ماه اقدام می کند بنابراین شرایطی به وجود آمده است که سوء استفاده کنندگان با استفاده از این خلا قانونی موجود بتوانند فرصت انجام اقدامات مربوط به دریافت کارت بازرگانی اجاره ای و صادرات کالا از طریق آن را را داشته باشند به این خاطر که بر اساس رویه اعلام شده توسط بانک مرکزی، این صادرکنندگان باید ارز حاصل از صادرات خود را در سامانه نیما عرضه کنند و هنگامی که ارز صادراتی در طی مهلتی که به بازرگان داده می شود به سامانه نیما عرضه نشود ، مامور گمرک برای وصول مطالبات گمرک کشور به نشانی فرد دارای کارت بازرگانی مراجعه می‌کند و ناگهان با دفتری خالی مواجه شده و از طرفی وقتی صاحب کارت بازرگانی احضار می‌شود، هیچ دارایی برای مصادره نخواهد داشت.

بنابراین اموالی از صاحب کارت برای مصادره وجود ندارد و از سوی دیگر ممنوع الخروج کردن آن هم هیچ فایده ای نخواهد داشت و به دلیل قابل رهگیری نبودن و امکان‌پذیر نبودن شناسایی صاحبان اصلی کالای صادراتی، ارزهای صادراتی وارد سامانه بانک مرکزی نخواهد شد.

سوء استفاده از کارت های بازرگانی

گفتنی است که تا پیش از این بیشترین استفاده از کارت‌های بازرگانی اجاره ای مربوط به حوزه وارداتی کشور بوده است به طوری که به گفته مسئولان نظام مالیاتی کشور به علت سوء استفاده‌ های مختلف از این کارت ها و عدم وصول مالیات دولت ، هم اکنون بیش از 8 هزار میلیارد تومان، بدهی معوق شده اینگونه از کارت‌ها است.

طبق اطلاعات به دست آمده در طول دو سال گذشته، دارندگان 20 کارت بازرگانی یک بار مصرف توانسته‌اند تعداد 8هزار و 510 اظهارنامه در گمرک ثبت کنند و به تبع آن مبلغی در حدود 268 میلیون و 600 هزار دلار معادل هزار و 20 میلیارد و 680 میلیون تومان کالا به کشور وارد کنند.

علاوه بر این طبق مستندات به دست آمده دیگری، 24 شرکت بازرگانی جمعا با سرمایه ای در حدود 63 میلیون تومان در طی چندین ماه اخیر توانسته اند بیش از 803 میلیون دلار معادل دو هزار و 569 میلیارد و 600 میلیون تومان از کالای خارجی گوناگون را توسط کارت‌ بازرگانی افراد نا آگاه وارد کشور کنند که از مشخصات این کارت‌ها می توان پی برد که بیشتر این شرکت‌ها با صرف هزینه بسیار کمی ثبت شده اند ولی توانسته‌اند میلیون‌ها دلار کالا را بدون هیچ نظام ارزیابی و اعتبارسنجی وارد کشور کنند.

لازم به ذکر است که این تعداد شرکت صوری و کارت ‌های حقیقی شناسایی شده تنها بخشی از اتفاقاتی است که اخیرا طی فرآیند تجارت خارجی رخ داده است.

همچنین اخیرا با افزایش شرکت‌های تولیدی ورشکسته، سودجویان زیادی اقدام به دریافت کارت بازرگانی به نام این شرکت ها کرده و به عنوان واردات مواد اولیه و تجهیزات، بدون انجام هیچ‌گونه وارداتی، تنها ارز مبادله‌ای را دریافت و در بازار آزاد به فروش می‌رسانند و به این ترتیب آن شرکت را در سود کلان به دست آمده شریک می کنند. متاسفانه در حال حاضر این مساله در حال افزایش است و منجر به افزایش نگرانی از بروز نوسان و بحران در بازار ارز شده است.

اما به گفته مجیدرضا حریری نائب رئیس اتاق بازرگانی اگر تا این لحظه هدف از اجاره کارت بازرگانی، واردات کالا بود، هم اکنون این هدف در صادرات بیشتر شده است، چرا که در شرایط فعلی کشور از آنجایی که بازرگان به جهت واردات کالا می بایست تعهدات ارزی بدهد و سپس ارز تخصیص داده شده را دریافت کند بنابراین نمی‌تواند به نام فردی دیگر کالایی را وارد کند ضمن اینکه طبق قوانین جدید برای واردات، کارت‌های بازرگانی تازه صادر شده در ابتدا تنها می‌توانند 500 هزار دلار واردات انجام دهند و به مرور زمان با تایید صلاحتیشان این میزان افزایش خواهد یافت و این در حالی است که برای صادرات هیچ سقفی وجود ندارد.

سوء استفاده از کارت های بازرگانی

پس طبق آنچه که گفته شد برای واردات سازوکارهای نظارتی گوناگونی از مراحل ثبت سفارش گرفته تا دریافت حواله ارزی تضمین شده نقد وجود دارد بنابراین امکان قاچاق ارزی که از کشور خارج شده به حداقل خواهد رسید. بنابراین می توان گفت اساسا تا کنون تمرکز مسئولان بر روی بخش واردات بوده است اما گمرک در شرایط فعلی ارزی می بایست اهرم‌های نظارتی و کنترلی خود را در بخش صادرات نیز افزایش دهد تا از این طریق بتواند از هرگونه سوءاستفاده و رانت ارزی عده‌ای به نام صادرکننده جلوگیری کند. یکی از مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از فرار سرمایه کشور تحت عنوان صادرات و همچنین عرضه نکردن ارز به سامانه نیما، جلوگیری از تاخیر اعاده پیمان‌سپاری ارزی خواهد بود که در این صورت دولت نباید یک مهلت نسبتا طولانی در اجرای این تعهد به صادرکننده بدهد.

همچنین از دیگر راه حل های اساسی برای حل این معضلات که توسط برخی از اعضای اتاق بازرگانی بیان شده است اصلاح روند صدور و تمدید کارت‌های بازرگانی و نیز مشخص کردن حد مجاز اعتباری و درجه بندی این کارت ها است. از سوی دیگر نبود صندوق مکانیزه فروش و نبود امکان شناسایی میزان حقه مالیاتی در صنوف، خدمات، واردات و صادراتی که از کارت‌های بازرگانی یک ‌بار مصرف استفاده می‌کنند، گلایه‌ای است که توسط برخی دیگر مطرح شده است.

جمعی از کارشناسان امور مالیاتی نیز معتقد هستند که ثبت سفارشات با حجم عظیم باید از فیلتر قانونی عبور کند و بنابراین اگر حجم فعالیت های گمرکی شخصی که دارای کارت است، طی دوره‌ای بیش از یک حد معمول باشد می بایست در مبادی ورودی از این امر جلوگیری شود.


مفاهیم اطلاعات و نمونه یک پکینگ و invoice

پکینگ

 

در هنگام انجام عملیات و تشریفات گمرکی یک سری مفاهیم و اطلاعات وجود دارد که هر بازرگان یا ترخیص کننده کالا باید بداند تا بتواند با پر کردن فرم‌های مربوطه پروسه حمل‌و‌نقل بین‌المللی محموله را انجام داده و اقدام به واردات یا صادرات کالا نماید. پکینگ و اینویس Invoice نیز از جمله اسناد ضروری هر محموله هستند که باید توسط فروشنده کالا تهیه شده و به مهر و امضای شخص مجاز در شرکت رسانده تا تضمینی بر درستی اطلاعات وارده باشد. سپس فروشنده کالا پکینگ و اینویس را برای گمرک ارسال می‌نماید. در مقابل خریدار کالا نیز باید در  هنگام انجام پروسه ترخیص کالا باید این دو مدرک را به گمرک ارائه نماید. بنابراین با توجه به اهمیت تهیه و تنظیم درست و کامل پکینگ و اینویس در ادامه علاوه بر شناخت کلی آن‌ها با ذکر یک نمونه به بررسی بیشتر این دو اصطلاح گمرکی می‌پردازیم‌.

 

اینویس (Invoice)

اینویس یا صورتحساب، که به آن سیاهه تجاری نیز گفته می‌شود، یکی از اسناد مهم بوده که فروشنده (صادرکننده کالا) به همراه سایر اسناد مطابق با قرارداد فروش برای خریدار ارسال می‌نماید. این سند حاوی اطلاعاتی درباره مبلغ تعیین شده بوده که خریدار باید در ازای تحویل کالا یا خدمت به فروشنده پرداخت نماید. اینویس بیشتر سندی است که بین خریدار و فروشنده رد و بدل می‌گردد ولی گاهی می‌تواند در وجه اشخاص نیز صادر شود.

 

اطلاعات اینویس

سیاهه تجاری یا اینویس لازم نیست به یک شکل مشخص باشد و فروشندگان بسته به سلیقه و ساختار سازمان خود، اقدام به طراحی صورتحساب می‌نمایند. اما در حالت کلی هر اینویس باید دربرگیرنده اطلاعات زیر بر روی کاغذی مارک‌دار و با تاریخ صدور اینویس باشد:

1. نام و آدرس فروشنده و خریدار کالا

2. مشخصات کالا شامل: مقدار آن با توضیحات کامل، قیمت واحد، تعداد بسته‌ها و وزن کالا

3. شماره سفارش یا قرارداد

4. قیمت کل با احتساب هزینه‌های از پیش تعیین شده

5. علامت حمل‌و‌نقل

6. شرایط پرداخت و تحویل کالا

7. در صورت نیاز خریدار نام کشتی حمل‌کننده کالا

 

انواع اینویس

علاوه بر موارد بالا گاهی خریدار درخواست اطلاعاتی دیگری نیز جهت درج در اینویس می‌نمایند مانند نام کشور ساخت کالا، بندر بارگیری یا محل تخلیه کالا و یا جزئیات مربوط به هزینه‌های بیمه و غیره.

پکینگ

بر این اساس 3 نوع سیاهه تجاری دیگر نیز وجود دارد که به درخواست برخی خریداران صادر می‌گردد که به شرح زیر هستند:

1. سیاهه گواهی شده (Cerified Invoice)

در این نوع صورتحساب، فروشنده باید مواردی نظیر کالای فرستاده شده مطابق قرارداد یا پیش سیاهه بوده و یا از طرف کشور ممنوع نیست را تائید کرده که معمولاً اینویس باید به امضای اتاق بازرگانی محل یا مقامی مسئول برسد.

 

2. سیاهه تائید شده (Legalised Invoice)

فروشندگان به درخواست برخی از کشور‌ها نظیر بعضی از کشورهای خاورمیانه، باید سیاهه تجاری را علاوه بر تائید اتاق بازرگانی محل خود، به سفارت یا کنسولگری کشور خریدار برده تا امضا نماید که به این نوع اینویس، گاهی Visaed Invoice نیز اطلاق می‌شود.

 

3. سیاهه کنسولی (Cosular Invoice)

برخی از کشورها نظیر آمریکای جنوبی، از واردکنندگان درخواست این نوع سیاهه را می‌نمایند. سیاهه کنسولی درواقع یک فرمی چاپی است که توسط سفارتخانه‌های کشور فروشنده باید تکمیل و مهر شده و تمامی هزینه‌های آن را فروشنده تقبل نماید.

 

نمونه یک اینویس Invoice با توضیحات کامل

همان‌طور که در ابتدا اشاره شد، در حالت کلی اگر خریدار درخواست سیاهه خاصی را نکند، ساختار اینویس به دلخواه فروشنده خواهد بود که در ادامه اطلاعات یک نمونه استاندارد از آن‌ها را توضیح می‌دهیم.

پکینگ

اطلاعات نمونه استاندارد اینویس

1. (Shipper (seller

در این قسمت نام فروشنده یا صادرکننده کالا درج می‌شود و شامل نام، آدرس پستی و تلفن شرکت به طور کامل درج گردد.

2. (Consignee (Buyer

در این بخش نام شرکت خریدار کالا به طور کامل به همراه آدرس پستی و تلفن وارد می‌شود.

3. Invoice Date

در این قسمت تاریخ صدور سیاهه درج می‌گردد.

4. Invoice No

هر سیاهه تجاری حتماً باید دارای شماره مسلسل و مشخصی باشد که در این بخش نوشته شود.

5. No: ردیف کالا یا خدمات ارسالی

6. Description: توضیحات مختصری از کالا یا خدمت ارسالی

7. HS Cod: کد تعرفه گمرکی کالای ارسالی

8. Quantity: تعداد کالای ارسالی

9. (Unit Price (Currency: قیمت هر واحد کالا

10. (Total Price (Currency: قیمت کل کالاهای ارسالی

 

نکته مهم در هنگام درج قیمت این است که از قبل نوع واحد ارزی باید تعیین شده و مطابق با آن دو قسمت آخر پر شوند.

 

پکینگ (Packing List)

لیست عدل بندی که به پکینگ شهرت دارد، ساختار و کارکردی مشابه اینویس داشته که علاوه بر استفاده در هنگام انجام تشریفات گمرکی و صادرات و واردات کالا، برای شرکت‌های حمل‌ونقل نیز مفید و قابل استفاده است.

در لیست عدل بندی اطلاعات محموله شامل نوع، تعداد، ابعاد، وزن خالص و ناخالص در سندی درج می‌گردد.

 

نمونه یک نمونه پکینگ استاندارد

همان‌طور که ساختار و الگوی مشخص برای سیاهه وجود ندارد، لیست عدل بندی نیز می‌تواند متفاوت باشد. اما در یک ساختار مشابه نمونه قبلی اینویس علاوه بر موارد 1 تا 6 فرم قبلی، موارد زیر درج می‌گردد.

 

– Box / Pollet No:

در این قسمت نوع بسته‌بندی مانند کارتن، جعبه چوبی، جعبه فلزی و غیره مشخص می‌شود. لازم به ذکر است که تعداد کالا در اینویس درج می‌گردد و فقط نوع بسته‌بندی و تعداد بسته‌ها در پکینگ وارد می‌شود.

پکینگ

– (Dimension (cm

در این بخش ابعاد بسته شامل طول، عرض، ارتفاع بر حسب سانتی‌متر درج می‌شود.

 

 – (Net Weight (kg

در این بخش وزن خالص کالا پیش از بسته‌بندی را برحسب کیلوگرم قرار می‌دهند.

 

– (Gross Weight (kg

وزن هر بسته محموله پس از بسته‌بندی محاسبه و بر حسب کیلوگرم در این قسمت قرار داده می‌شود.


نکات مهم بیمهنامه در قراردادهای بازرگانی

بیمه‌نامه

در دنیای تجارت و بازرگانی بین‌المللی بیمه‌ جایگاه ویژه‌ای دارد. در این راستان طبق قوانین تجارت بین‌المللی در ایران، صدور بیمه در برخی موارد لازم و اجباری بوده و بدون داشتن بیمه، امکان ثبت سفارش واردات وجود ندارد. همچنین بیمه حمل‌و‌نقل یکی از مهم‌ترین و به نوعی اصلی‌ترین بیمه‌نامه در بازرگانی بوده که انتخاب یکی از انواع آن از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است که در ادامه به نکات مهم بیمه‌نامه قراردادهای تجاری و به خصوص بیمه حمل‌ونقل بین‌المللی اشاره می‌نماییم.

بیمه قراردادهای تجاری

در هنگام ثبت سفارش جهت واردات کالا به کشور، یکی از اسناد لازم و موردنیاز بیمه‌نامه قراردادهای تجاری است. درواقع طبق ماده 70 قانون تأسیس بیمه مرکزی و بیمه‌گری ایران چنانچه قرارداد خرید کالایی در داخل کشور بسته شده و یا برای آن اعتبار اسنادی در ایران افتتاح گشته باشد، باید در یک شرکت بیمه داخلی برای کالای مذکور بیمه‌نامه صادر گردد. بنابراین مطابق این قانون، واردکننده کالا باید قبل از ارائه مدارک جهت درخواست ثبت سفارش و افتتاح اعتبار اسنادی در داخل بانک‌ها باید به یکی از شعب بیمه مراجعه کرده و بیمه‌نامه‌ کالای وارداتی خود را دریافت نماید. سپس آن را به همراه پیش‌فاکتور، کارت بازرگانی و دیگر اسناد لازم به بانک تحویل داده تا اعتبار اسنادی گشایش یابد.

 

بیمه حمل‌ونقل

پس از اتمام مراحل ثبت سفارش کالا، افتتاح اعتبار اسنادی و قرارداد با شرکت حمل‌ونقل انتخابی، کالا باید از کشور مبدأ به داخل کشور حمل شده و وارد کشور گردد. برای حمل کالا روش‌های مختلف هوایی، دریایی، زمینی و یا ترکیبی از آن‌ها وجود دارد که بسته به شرایط یکی انتخاب می‌گردد.

در این راه، به دلیل خطرات احتمالی در طول مسیر و اتفاقات پیش‌بینی نشده مانند سیل، تصادف، زلزله و غیره، با توجه به نوع کالا و میزان آسیب‌پذیری و حساسیت آن، با یک نوع از بیمه حمل‌ونقل کالای موردنظر را پوشش می‌دهیم.

در حقیقت بیمه حمل‌ونقل بیمه‌ای است که با پرداخت هزینه‌ای معین، متعهد می‌شود چنانچه در طول مسیر به کالا آسیب وارد شد و یا از بین رفت، هزینه‌های خسارت وارده و جبران آن را متحمل شود. همچنین می‌توان در بیمه حمل‌ونقل، خسارات و آسیب‌های وارده به شخص ثالث را نیز در نظر گرفت.

 

قرارداد بیمه‌ حمل‌ونقل کالا

در بیشتر مواقع و به خصوص برای شرکت‌های بازرگانی که در طول سال چندین بار اقدام به واردات کالا می‌نمایند، بیمه‌نامه‌های معمولی مانند بیمه باربری سخت و زمان‌بر بوده و چندان کاربردی نداشته و به‌جای آن‌ از روش قرارداد بیمه حمل‌ونقل کالا استفاده می‌کنند. در این روش، بین شرکت بازرگانی و موسسه بیمه‌ قراردادی منعقد و در آن شرایط و میزان حق‌وحقوق دو طرف مشخص می‌گردد. همچنین مدت قرارداد بیمه معمولاً طولانی و بیش از یک سال در نظر می‌شود.

ازآن‌پس، طبق توافق صورت گرفته جهت صدور بیمه‌نامه، هر بار از قبل مشخصات بار و نحوه حمل آن و کلیه اطلاعاتی را که متغیر بوده و در قرارداد ذکر نشده، به اطلاع شرکت بیمه می‌رسد تا بیمه‌نامه کالای موردنظر را صادر نماید.

بیمه‌نامه

انواع قرارداد بیمه حمل‌ونقل

قرارداد بیمه حمل‌ونقل برای کالاهایی که حتماً از داخل کشور عبور می‌کنند و با کالاهایی که وارد مرز کشور نمی‌گردند، متفاوت است. همچنین در یک تقسیم‌بندی کلی‌تر دو نوع قرارداد بیمه حمل‌ونقل زیر وجود دارد.

 

1. قرارداد بیمه حمل‌ونقل عمومی که پوشش و سرمایه مورد بیمه مشخص نبوده و گواهی بیمه صادر می‌گردد.

 

2. قرارداد بیمه حمل‌ونقل غیرعمومی که در آن پوشش و سرمایه مورد بیمه تعیین شده و نیازی به صدور گواهی بیمه نیست اما باید برای هر بار حمل کالا، گواهی حمل آن صادر شود.

 

انواع پوشش بیمه حمل‌ونقل

 

در هنگام عقد قرارداد بیمه با شرکت بیمه‌، نوع پوشش جهت خسارت و یا از بین رفتن‌ کامل محموله تعیین می‌گردد که به طور معمول یکی از سه حالت زیر است. البته در برخی موارد خاص مانند مواد غذایی ممکن است پوشش بیمه متفاوت باشد.

 

پوشش کلوز A

این نوع بیمه کامل‌ترین پوشش بیمه حمل‌ونقل است که معمولاً برای محموله‌هایی با حساسیت و آسیب‌پذیری بالا، کاربرد دارد. بیمه موظف است تمام خسارات وارده به محموله را به‌جز در موارد استثنایی جبران کند.

 

پوشش کلوز B

این نوع پوشش بیمه‌ای حد واسط کلوز A و C است. یعنی به کاملی کلوز A نیست اما تمامی موارد تحت پوشش C و نیز خسارات ناشی از بخش‌های زیر را جبران می‌نماید.

 

-زلزله

– آتش‌فشان

– صاعقه

– ورود آب به کشتی‌

– از بین رفتن کامل هر بسته کالا در کشتی یا به علت سقوط در هنگام بارگیری و یا هنگام تخلیه از شناور

– افتادن محموله به دریا از روی عرشه

– عدم تحویل محموله

– دزدی یا ‌دله‌دزدی

– سائیدگی، زنگ‌زدگی، نشست، شکست، لب‌پریدگی، کج شدن، خراشیدگی، ضربه دیدگی و خسارت ناشی از چنگک

– ریزش کسری

 

پوشش کلوز C

این نوع بیمه دامنه پوشش بیمه محدودتر است و در آن شرکت بیمه متعهد می‌شود درازای پرداخت درصدی خسارات را جبران کند. گاهی فقط در مواردی که کالا به دست گیرنده نمی‌رسد، پوشش بیمه کلوز C استفاده می‌شود که به کلوز C با عدم تحویل می‌گویند.

همچنین کلوز C خسارات ناشی از رسیدن محموله به دست گیرنده را تحت پوشش قرار نمی‌دهد که به آن پوشش کلوز C بدون عدم تحویل می‌گویند و فقط در موارد زیر می‌توان ادعای خسارت کرد. همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

 

– آتش‌سوزی و یا انفجار

– به گل نشستن و زمین‌گیر شدن، برخورد با کف دریا، غرق یا واژگون شدن کشتی یا شناور

– واژگون شدن یا خط خارج شدن وسیله حمل زمینی

– تصادف یا برخورد کشتی با شناور یا وسیله حمل دیگر با هر جسم خارجی به غیر از آب

– تخلیه اضطراری کالا در بندر

– فدا کردن کالا در جریان خسارت عمومی

– به دریا انداختن کالا جهت سبک‌سازی کشتی

– زیان همگانی و هزینه‌های نجات

– مسئولیت مشترک در تصادف

 

بیمه‌نامه

شرط تلف کامل کالا

در تمام پوشش بیمه شرط تلف کامل کالا (Total Loss) به این معنا است که محموله در یک مرحله در اثر غرق شناور، سقوط هواپیما و یا آتش‌سوزی وسیله حمل کالا تلف و از بین برود.

 

استثنائات تحت پوشش بیمه

در تمام پوشش‌های بیمه از A تا C خیارات ناشی از مواردی زیر تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرند:

– اشعه یون‌ساز و آلودگی مواد رادیواکتیو ناشی از هرگونه سوخت یا فضولات هسته‌ای

– عدم قبول ورود کالا از طرف بیمه‌گذار و یا ممانعت از ورود کالا توسط کشور واردکننده کالا

– سوء عمل آزادی بیمه‌گذار که منجر به خسارت یا تلف مورد بیمه شده باشد

– نشست و ریزش عادی مورد بیمه و خطرات مشابه به آن‌ها مانند کسری عادی وزن و فرسودگی و پوسیدگی

– تلف، آسیب یا هزینه ناشی از ناکافی و نامناسب بودن بسته‌بندی یا آماده‌سازی مورد بیمه

– تلف، آسیب یا هزینه ناشی از عیب ذاتی یا ماهیت مورد بیمه

– تلف، آسیب یا هزینه ناشی از کاربرد هر نوع سلاح جنگی که با انرژی، شکست هسته‌ای یا واکنش مشابه دیگر یا نیرو و ماده رادیواکتیو کار کند

– عدم قابلیت دریانوردی کشتی یا کرجی

– خطرات جنگ، اعتصاب، شورش، بلوا، تروریسم

 

ارزش‌گذاری بر روی محموله

برای تعیین ارزش کالایی که قرار است بیمه شود، تمام عواملی را که در قیمت نقش دارند نظیر ارزش خود کالا، مبلغ کرایه حمل، هزینه‌های جانبی و سود احتمالی را محاسبه می‌کنند. به طور معمول ارزش FOB کالا به اضافه 20 درصد و ارزش C&F کالا به اضافه 10 درصد را به عنوان ارزش کالا در نظر می‌گیرند.

نکات مهم در بیمه قرارداد و حمل‌ونقل

– اساس قرارداد پیشنهاد بیمه بوده و قسمت جدائی‌ناپذیر بیمه‌نامه است و در صورت بروز هرگونه اختلافی مابین بیمه‌گر و بیمه‌گذار، سندی معتبر قلمداد می‌شود.

– بیمه‌گذار باید در صورت گم‌شدن، عدم تحویل کامل کالا یا قسمتی از آن باید به متصدیان بندرها یا مقامات مربوطه مراجعه و گواهی کتبی عدم تحویل، مفقودی یا کسری دریافت نمایند. سپس این گواهی را ظرف مدت یک هفته به بیمه‌گر تحویل دهد.

– بیمه‌گر موظف است پس از دریافت اسناد لازم، حداکثر طی مدت 4 هفته خسارات وارده به محموله را پرداخت کند.

– بیمه‌گذار دو سال پس از تاریخ صدور بیمه‌نامه، فرصت دارد کالای مورد بیمه را حمل کند. در غیر این صورت بیمه‌نامه اعتبار ندارد.

– بیمه‌گذار وظیفه دارد تمامی موارد مربوط به نقش اشخاص ثالث در میزان خسارت را به بیمه‌گر گزارش دهد.

– فسخ قرارداد بیمه تنها مطابق با مندرجات و تعهداتی که در هنگام عقد قرارداد توافق شده است، امکان‌پذیر خواهد بود.


مزایای کارت بازرگانی حقوقی نسبت به حقیقی

کارت بازرگانی حقیقی

بی‌شک برای افرادی که در امر تجارت و پروسه واردات و صادرات کالا مشغول هستند، داشتن کارت بازرگانی اهمیت فراوانی دارد. مجوزی قانونی که از طریق آن می‌توانند مبادرت به امور بازرگانی بورزند. کارت بازرگانی نسبت به اینکه فرد اقدام کننده جهت دریافت آن، شخصی حقیقی یا حقوقی باشد، مزایا و امتیازات مختلفی دارد که در ادامه به این تفاوت‌ها پرداخته می‌شود. همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

کارت بازرگانی چیست؟

کارت بازرگانی مجوزی است که مطابق با قوانین گمرک جمهوری اسلامی ایران، بازرگانان فقط با دریافت آن می‌توانند به کار واردات و صادرات کالا بپردازند که توسط شعب اتاق بازرگانی وزارت صنایع و معادن برای افراد واجد شرایط صادر می‌گردد.

کارت بازرگانی حقیقی

اصلی‌ترین شرط اخذ کارت بازرگانی، ثبت شرکت یا موسسه در دفتر ثبت تجاری است. در اصل بازرگان باید اطلاعات مربوط به تجارت خود را در اختیار اتاق بازرگانی قرار دهد و نیز دو نفر از اعضای اتاق بازرگانی را معرفی نماید تا با توجه به درخواست وی، کارت بازرگانی با اعتبار یک تا پنج سال برای او صادر شود.

 

انواع کارت بازرگانی

کارت بازرگانی بر اساس نوع کاربرد و فعالیت در گمرک به 4 دسته کلی زیر تقسیم می‌شوند.

1. تجاری

2. خدماتی

3. موردی

4. تولیدی/صنعتی

کارت بازرگانی حقیقی

شرایط دریافت کارت بازرگانی

به طور کلی اشخاص حقیقی یا حقوقی باید دارای یک سری شرایط کلی باشند تا مجاز به دریافت کارت بازرگانی شوند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

_ تابعیت ایران (در مورد اشخاص حقیقی)

_ دارا بودن برگ پایان نظام وظیفه و یا معافیت از خدمت

_  حساب بانکی معتبر

_ نداشتن سابقه‌ ورشکستگی

_ عدم محکومیت کیفری

_ داشتن سابقه 3 سال فعالیت در امور تجاری یا تولیدی با تائید 2 نفر از دارندگان کارت بازرگانی

_ فارغ‌التحصیل دانشگاهی

_ دارا بودن محل کار قانونی و متناسب با فعالیت

_  دارای مجوز تولید از وزارتخانه ذی‌ربط

_ ارائه اظهارنامه ثبتی

 

مزایای کارت بازرگانی

کاربرد کارت بازرگانی برای افراد حقیقی و حقوقی یکسان است و فرقی نمی‌کند. مهم‌ترین موارد استفاده کارت بازرگانی در قسمت‌های زیر است:

– واردات از مناطق آزاد

– صادرات کلیه کالاهای مجاز بازرگانی

– صدور ویزای تجاری

– صدور گواهی مبدأ

– عضویت در اتاق بازرگانی

– ارتباط با تجار خارجی

– مبادله اطلاعات تجاری در سطح جهان

– شرکت در نمایشگاه‌های ملی و بین‌المللی داخلی و خارجی

– مبادرت به فعالیت صادرات و واردات کالا به‌صورت تجاری

– مبادرت به حق العمل کاری در گمرک

ثبت سفارش

ترخیص کالا

 

کارت بازرگانی حقیقی

تفاوت کارت بازرگانی حقیقی با حقوقی

در حالت کلی چنانچه فردی بخواهد به صورت انفرادی مجوز فعالیت در امور بازرگانی را دریافت نماید، کارت بازرگانی حقیقی برای وی صادر می‌گردد که باید علاوه بر مدارک خود، مدارک مدیرعامل شرکتی و یا موسسه‌ای که در آنجا مشغول به کار است را ارائه نماید.

اما اگر فرد اقدام‌ کننده شخصی حقوقی باشد و برای شرکت یا موسسه‌ای درخواست مجوز فعالیت بازرگانی کند، در صورت داشتن مدارک و شرایط لازم مجاز به دریافت کارت بازرگانی حقوقی خواهد شد.

کارت بازرگانی به هر صورتی که صادر شود فرق چندانی نداشته و مزایای یکسانی داشته و به جز در برخی از کالاهای خاص که توسط اتاق بازرگانی اعلام می‌شود و مختص کارت بازرگانی حقوقی است، در بقیه موارد می‌توان با کارت بازرگانی حقیقی انجام داد.

البته در مجامع بین‌المللی کارت بازرگانی حقوقی از اعتبار بیشتری برخوردار است و فقط با افراد دارای کارت بازرگانی حقوقی کار می‌کنند. همچنین طبق قانون جدید برخی از فعالیت‌ها فقط برای دارندگان کارت بازرگانی حقوقی مجاز است. بنابراین نوع فعالیت در انتخاب نوع کارت بازرگانی بسیار مهم است.

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان تفاوت کارت بازرگانی حقیقی و حقوقی را در مجوز واردات و صادرات نوع کالا، مدارک موردنیاز جهت دریافت و نرخ مالیات دانست.

 

 

مدارک لازم جهت اخذ کارت بازرگانی حقیقی

یکی از تفاوت‌های آن‌ها در مورد مدارک لازم برای اخذ کارت بازرگانی حقیقی یا حقوقی است که با هم در برخی موارد متفاوت هستند.

– داشتن حداقل 23 سال تمام

– اصل کارت ملی

– دو قطعه عکس

– ارائه مدرک تحصیلی حداقل دیپلم

– فرم دال

– اصل گواهی عدم سوءپیشینه

– اصل کارت پایان خدمت برای آقایان

– اصل گواهی‌نامه بانکی در مورد تائید حساب جاری و حسن اعتبار شخص با مهر و امضا رئیس شعبه

– اصل گواهی درباره عدم منع قانونی دریافت کارت بازرگانی مطابق با قانون مالیات‌های مستقیم (ماده 181)

– اصل اظهارنامه ثبت‌نام در دفاتر بازرگانی با داشتن گواهی اداره ثبت شرکت‌ها

– اصل گواهی پلمپ دفاتر قانونی از اداره ثبت شرکت‌ها

– ارائه اصل سند مالکیت یا اصل اجاره‌نامه دارای کد ره‌گیری

 

مدارک لازم جهت دریافت کارت بازرگانی حقوقی

– اصل اظهارنامه ثبت‌نام در دفاتر بازرگانی

– اصل پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکت‌ها

–  اصل گواهی عدم سوءپیشینه

– اصل مفاصا حساب مالیاتی

– ارائه اصل و کپی تقاضانامه ثبت شرکت‌های داخلی

– اصل و کپی اساس‌نامه شرکت

– اصل و کپی روزنامه رسمی تأسیس

– اصل و کپی روزنامه رسمی آخرین تغییرات شرکت

– اصل و ارائه سند شش دانگ یا اجاره‌نامه با کد ره‌گیری

 

نرخ مالیات دارندگان کارت بازرگانی حقوقی یا حقیقی

مطابق قانون، نرخ مالیات برای دارندگان کارت بازرگانی حقیقی به صورت تصاعدی محاسبه شده و بین 15 تا 35 درصد درآمد آن‌ها متغیر است. اما برای شرکت‌ها و مؤسساتی که دارای کارت بازرگانی حقوقی هستند نرخ مالیات ثابت و 25 درصد خواهد بود.


منظور از تجارت فرامرزی چیست؟

تجارت فرامرزی

بانک جهانی هرساله با اندازه‌گیری 10 شاخص‌، اقدام به بررسی فضای کسب‌وکار حاکم بر کشورها کرده و گزارشی ارائه می‌دهد. هر چه کشوری در جدول رده‌بندی اعلام شده از سوی بانک جهانی، پایین‌تر باشد، فضای کسب‌وکار نامناسب‌تری دارد که ناشی از عدم کارایی سیستم اداری در آنجا است که سبب بالا بودن هزینه‌های معاملات اقتصادی و نیز افزایش نسبت سرمایه به تولید می‌گردد. یکی از این شاخصه‌ها تجارت فرامرزی است که در بهبود محیط کسب‌وکار هر کشور تأثیر به سزایی دارد. در ادامه مطلب همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید تا با مفهوم تجارت فرامرزی و پنجره واحد آن بیشتر آشنا شوید.

تجارت فرامرزی در ایران

در گزارشی که از سوی بانک جهانی در سال 2014 منتشر شد از بین 189 کشور فضای کسب‌وکار ایران در رده 154 قرار داشت. برای تعیین شاخص تجارت فرامرزی در ایران، تعداد اسناد، زمان و هزینه برحسب دلار صادرات و واردات یک کانتینر 20 فوتی یک محصول را از بندر شهید رجایی به تهران و بالعکس را محاسبه کرده بودند.

درواقع برای این‌که بتوان شاخص تجارت فرامرزی را ارزیابی کرد باید دید که جهت صادرات و واردات کالاها مراحل پیشرو از ثبت سفارش تا تشریفات گمرکی، ترخیص کالا، کنترل و حمل‌ونقل به چه تعداد اسناد، زمان و هزینه نیاز دارد.

بنابراین طبق سیاست سازمان‌های جهانی مانند سازمان جهانی گمرک و اتحادیه اروپا و تجربه حاصله از کشورهای دیگر برای ارتقا تجارت فرامرزی که موجب بهبود فضای کسب‌وکار و رونق اقتصادی در کشور می‌گردد باید هزینه واردات و صادرات را کاهش داد.

در این راستا ایجاد “پنجره واحد تجارت فرامرزی” یکی از مهم‌ترین و بهترین راه‌هایی بوده که موجب کاهش هزینه‌ها و زمان امور بازرگانی بین‌المللی شده و شاخصه تجارت فرامرزی را بالا برده است.

 

پنجره واحد تجارت فرامرزی چیست؟

همان‌طور که اشاره شد به‌منظور جلوگیری از اتلاف وقت و صرفه‌جویی در هزینه‌های تجار و بازرگانان و آسان‌ شدن تجارت فرامرزی، پنجره واحدی به وجود آمد. تعریف این پنجره در سازمان ملل متحد این‌گونه آمده که

«پنجره واحد عبارت‌ است از تسهیلاتی که به مشتریان، سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که اطلاعات لازم را در قالب‌های استاندارد به یک واحد ارائه کنند و تمامی مجوزها و موارد قانونی مرتبط با فعالیت خودشان را در همان نقطه دریافت کنند.»

تجارت فرامرزی

مزایای پنجره واحد تجارت فرامرزی

– تسهیل در تجارت با حذف تشریفات اضافی اداری

– کاهش محسوس مدت‌زمان انجام امور تجاری

– کاهش قابل‌توجه هزینه‌های تجاری

– بهبود رتبه تجارت فرامرزی

– شفافیت و حذف انحصار اطلاعات

– دسترسی آسان تمامی ذی‌نفعان به اطلاعات

– ایجاد یکپارچگی در سیستم تجارت

– ارتقا امنیت

– افزایش بهره‌وری فعالیت‌های سیستم اداری

– کاهش فساد

– ارتقا سیستم حمل‌ونقل و ترانزیت کالا

– افزایش حجم ترانزیت کالا

– آسان‌تر شدن فعالیت‌های تجاری

– امکان ترخیص سریع‌تر کالاها از گمرک

 

انواع روش‌های راه‌اندازی پنجره واحد تجارت فرامرزی

مرکز تسهیل و توسعه کسب‌وکار الکترونیکی سازمان ملل متحد، جهت راه‌اندازی پنجره واحد، راهنمایی بانام “توصیه 33” منتشر کرد که بر اساس آن می‌توان از طریق 3 روش زیر این کار را انجام داد:

 

1. روش مرجع واحد (single authority)

در این روش پنجره به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که متقاضیان همه درخواست‌های کتبی یا سیستمی خود را به یک مرجع واحد ارائه می‌دهند، سپس این مرجع مسئولیت و مدیریت ارسال، پیگیری و دریافت پاسخ درخواست‌ها را به عهده می‌گیرد و نتایج را در اختیار متقاضی قرار می‌دهد.

 

2. روش سیستم اتوماتیک واحد( single automated system)

در این روش متقاضی درخواست‌های خود پس از وارد کردن در سیستم، به سایر دستگاه‌های مربوطه ارجاع می‌دهد.

 

3. روش سیستم اتوماتیک تبادل اطلاعات (transaction system automated information)

این روش که درواقع متداول‌ترین مدل ارائه پنجره واحد تجاری نیز هست، تمامی اطلاعات موردنیاز متقاضی وارد سیستم می‌گردد. سپس اطلاعات موجود در دسترس همه دستگا‌ه‌های مربوطه قرار و کلیه خدمات مورداحتیاج متقاضیان توسط این سیستم انجام می‌گیرد.

واردات از دبی

پنجره واحد تجارت فرامرزی در ایران

در قانون “بهبود فضای مستمر کسب‌وکار” تصویب‌شده در سال 1َ390، گمرک ایران موظف به استفاده از فناوری‌های جدید جهت انجام امور تجارت فرامرزی در کشور شد. اما اجرایی شدن آن به تعویق افتاد و سرانجام در سال 1393 پنجره واحد تجارت فرامرزی ایران که به EQL شهرت دارد، توسط مرکز توسعه تجارت الکترونیکی راه‌اندازی گردید.

در آغاز کار این پنجره در کشور وزارت صمت با کمک سایر سازمان‌های مربوطه موظف شد ظرف مدت 6 ماه، امور مربوط به تجارت فرامرزی اعم از صادرات و واردات کالا، مانند ثبت سفارش گواهی ‌مبدأ، مجوز سازمان بهداشت و استاندارد، اعتبار اسنادی، کسب پروانه گمرک و بیمه‌نامه را به شکل الکترونیکی تبدیل کند تا مراجعان بدون حضور فیزیکی آن‌ها را انجام دهند.

در ادامه گمرک و دیگر سازمان‌های ذی‌ربط تجارت فرامرزی به استفاده از فناوری‌های نوین در جهت تسهیل و کاهش زمان و هزینه‌ فرآیند‌های صادرات و واردات کالا ملزم کرد.

 

امکانات پنجره واحد تجارت فرامرزی در ایران

– اتصال الکترونیکی بارنامه

– پروژه درب خروج هوشمند

– افتتاح بزرگ‌ترین بانک اطلاعات تجارت فرامرزی

– امکان اخذ گواهی بازرسی از طریق سامانه جامع امور گمرکی

– شروع تبادل الکترونیکی اطلاعات بین سازمان بنادر و گمرک

– سامانه مانیتورینگ کالاهای ترانزیتی

– راه‌اندازی سامانه پیشخوان خدمات الکترونیکی،

– الکترونیکی شدن نظارت‌ها در گمرک

– کیف پول الکترونیکی

 

امضای دیجیتال

 مزایای استقرار طرح گمرک الکترونیک

پس از عملیاتی شدن این طرح، تحول عظیمی در فرآیندهای عملکردی گمرک گردید که در ادامه به برخی اشاره می‌کنیم:

 

1. کاهش هزینه‌های تجارت فرامرزی

با راه‌اندازی و عملیاتی شدن سامانه جامع گمرک و پنجره واحد تجارت فرامرزی، عملیات مربوط به صادرات کالا از 7 رو به 1 روز و برای واردات از 26 روز به 3 روز کاهش پیدا کرد. طبق اعلام بانک مرکزی، با هر روز تأخیر در انجام مراحل تشریفات گمرکی، 1 درصد به هزینه‌های ترخیص اضافه می‌گردد، پس با کاهش 23 روز عملیات واردات، 23 درصد در هزینه‌ها صرفه‌جویی شده است.

 

2. درآمدزایی بیشتر گمرک

در همان سال اول راه‌اندازی سامانه الکترونیکی گمرک و پنجره واحد، درآمد گمرکی افزایشی 78 درصد نسبت به سال 92 پیدا کرده بود و این روند تاکنون نیز ادامه دارد.

 

3. امکان بر خط شدن اطلاعات تجارت فرامرزی

طبق قانون دسترسی آزاد به اطلاعات گمرکی، پس از الکترونیکی شدن تجارت فرامرزی، ایران اقدام به انتشار  روزانه اطلاعات تجارت فرامرزی نمود. هم‌اکنون اطلاعات مربوط به محموله از لحظه بارگیری در مبدأ تا رسیدن به مقصد و ترانزیت کالا همگی در سامانه ثبت و در دسترس قرار دارد.

 

4. مبارزه با قاچاق

پس از تدوین برنامه‌های منسجم مبارزه با قاچاق کالا و انجام کنترل‌های الکترونیکی مطابق با شاخص‌های مدیریت ریسک و نیز با به‌کارگیری تجهیزات کنترلی، کشفیات مواد مخدر و پیش سازهای آن رشد چشمگیر 711 درصدی در سال 93 نسبت به سال 92 در پی داشت.

 

5. شفاف‌سازی و پیگیری تخلفات

با راه‌اندازی سامانه جامع گمرک و پنجره واحد تجارت فرامرزی، اطلاعات و روند انجام امور شفاف‌سازی و در دسترس قرار گرفت و باعث جلوگیری از هرگونه تخلف و یا سوءاستفاده‌های احتمالی از کارت‌های بازرگانی گردید.