شرکت سپاهان همراه

برای دریافت شناسه کالای وارداتی، واردکنندگان و تولیدکنندگان باید ابتدا در سامانه جامع تجارت ایران به آدرس www.ntsw.ir ثبت‌نام و با اظهار شماره کارت بازرگانی، شماره صنفی و یا معرفی شرکت، احراز صلاحیت کنند. سپس برای  اخذ شناسه کالا، با همان نام کاربری و رمز عبور وارد سامانه شناسه کالا به آدرس ww.cid.ntsw.ir شوند.

فعالان اقتصادی برای اطلاع از شرایط دریافت کد شناسه و زمان‌بندی مشمولان می‌توانند به صفحه رسمی این سامانه در سایت وزارت صنعت مراجعه کنند. اطلاعات هویتی شامل کد ملی، نام، نام خانوادگی و… ازسامانه ثبت احوال استعلام می‌شود؛ به همین دلیل دقت در وارد کردن اطلاعات الزامی است. در هنگام درج اطلاعات شماره تماس خود را وارد نمایید؛ زیرا تمام اطلاع رسانی‏ها از این طریق انجام می‌شود. در زمان درج کد پستی دقت کنید. صحت آن به صورت سیستمی از شرکت پست استعلام می‏گردد. رمز عبور دو عاملی به این ترتیب است که پس از آن که ثبت رمز عبور ثابت در سایت انجام شد، یک کد به شماره همراهتان ارسال می‏شود که باید آن را هم وارد کنید.

معرفی شرکت برای متقاضیان حقوقی :

پس از ورود به سایت از قسمت عملیات پایه، معرفی شرکت را انتخاب و اطلاعات مربوط به آن را وارد کنید.

برای ثبت کالای وارداتی،‌ پس از ورود به سامانه گزینه « ثبت کالای وارداتی» را انتخاب کنید. برای  ثبت شناسنامه و دریافت شناسه کالا یکی ازگروه کالاهای معین شده را انتخاب کنید و در مرحله بعدی جایگاه کالا را در طبقه بندی ملی کالا انتخاب کنی. در مرحله بعد نیز فیلدهای توصیفی کالا را تکمیل کنید. در گروه‏های مختلف و برای کالاهای مختلف فیلدهای توصیفی شناسنامه متفاوت هستند.

ثبت کالای تولیدی

ثبت کالای تولیدی مختص تولیدکنندگان بوده و فقط آنها اجازه اخذ شناسه کالاهای تولید داخل کشور را دارند. برای اینکار پس از ورود به سامانه، گزینه ثبت« ثبت کالای تولیدی» را انتخاب کنید. پس از باز شدن صفحه گزینه کالای جدید را انتخاب کنید.

گروه اول:

داروی برای مصارف انسانی، مواد مخدر و مواد تحت کنترل، مکمل‌های دارویی و غذایی، ملزومات و تجهیزات پزشکی، فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی، مواد خوراکی و آشامیدنی فرآوری‌ شده، فرآورده‌ های زیستی انسانی (بیولوژیک) و فرآورده‌ های طبیعی، سنتی وگیاهی برای مصارف انسانی، افزودنی‌ها و مکمل‌ها، مواد اولیه و جانبی، ملزومات و تجهیزات دامپزشکی، فرآورده‌های بهداشتی، فرآورده‌های زیستی (بیولوژیک)، سموم دامپزشکی و داروهای گیاهی و طبیعی، برای مصارف حیوانی

گروه دوم:

تلفن همراه و سایر تجهیزات ارتباطی با قابلیت نصب سیم‌کارت از جمله: گوشی تلفن همراه (cellphone)، مودم اتصال به اینترنت (GSM Modem) و دستگاه سیار پرداخت الکترونیکی وجه (POS) ، رایانه لوحی (Tablet)، سایر تجهیزات ارتباطی دارای سیم کارت، دخانیات اعم از تنباکو و سیگار برگ

لوازم خانگی شامل: تلویزیون، یخچال فریزر، کولرگازی و اسپیلت، ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی، مایکروویو و جاروبرقی

قطعات یدکی و مصرفی وسایل نقلیه

فرآورده‌ها و مشتقات نفتی، گازی و پتروشیمی اعم از گاز طبیعی، اتان، بوتان، پروپان، گاز مایع ترکیب پروپان و بوتان، گوگرد، گوگرد بنتونیتی، میعانات گازی

طلا اعم از شمش، مسکوکات و مصنوعات زینتی

منسوجات و پوشاک اعم از کفش، منسوجات خانگی، پارچه و اجزاء پوشاک

اسباب‌بازی و انواع سخت افزار کنسول بازی

گروه سوم:

کالاهای کشاورزی اعم از به گندم، برنج، جو، ذرت، دانه های روغنی، چای، کنجاله روغن، شکر، کود شیمیایی، سموم و بذرها

شناسه کالا چیست؟

شناسه کالا، به مجموعه‌ای از خصوصیات یک کالا (از قبیل جنس، نوع، مدل، نام تجاری و نوع کاربری) و به عبارت بهتر شناسنامه کالا، نسبت داده می‌شود. این خصوصیات به ازای هر کالا، توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت با همکاری دستگاه‌های تخصصی مربوطه استخراج می‌شود. شناسه کالا، زبان مشترک تشریح کالا در فرآیند تجاری کشور به ویژه بین سامانه‌های الکترونیکی از قبیل سامانه جامع تجارت ایران، ثبتارش، پنجره واحد تجارت فرامرزی، بارنامه برخط، جامع انبارها و تدارکات الکترونیکی دولت است.

چه کسانی مشمول شناسه کالا می‌شوند؟

طبق ابلاغیه وزارت صنعت، واردکنندگان اولین مشمولان این طرح هستند و تولیدکنندگان با فاصله زمانی چندماهه مشمول دریافت شناسه کالا می‌شوند. اغلب واردکنندگان گروه‌های کالایی از تاریخ 31 خرداد 96 ملزم به دریافت و نصب شناسه کالا هستند و تمام فرآیندهای تجاری شامل ثبت‌سفارش، ترخیص، انبارش و حمل تنها با شناسه کالا امکان‌پذیر خواهد بود. به همین منظور واردکنندگان و تولیدکنندگان کالاهای مختلف باید مطابق زمان‌بندی مشخص‌شده در دستورالعمل‌های مصوب، به سامانه شناسه کالا مراجعه و شناسه کالای مورد نظر خود را دریافت و روی بسته‌بندی کالا نصب کنند.

واردکنندگان و تولیدکنندگان باید ابتدا در سامانه جامع تجارت ایران به آدرس www.ntsw.ir ثبت‌نام و با اظهار شماره کارت بازرگانی، شماره صنفی و یا معرفی شرکت، احراز صلاحیت کنند و سپس جهت اخذ شناسه کالا، با همان نام کاربری و رمز عبور وارد سامانه شناسه کالا به آدرسwww.cid.ntsw.ir شوند.

امروزه استفاده از سیستم‏های اطلاعاتی مناسب مانند سیستم کد گذاری امری ضروری در مدیریت زنجیره تامین عنوان شده است. گوناگونی ساختارهای کد گذاری، آن را قادر به تامین اهداف متفاوت ارگان‏ها و سازمان‏ها کرده‌است.برای  شفاف‌سازی اطلاعات در بین اعضای زنجیره تامین، فراهم کردن نظام اطلاعاتی جامع و یکپارچه کدگذاری کالا ضروری است. از طریق راه ‏اندازی سامانه شناسه کالا امکان مدیریت پروسه تجارت و موجودی کالای داخل کشور فراهم می‏شود؛ در نتیجه این فرآیند منجر به صرفه جویی اقتصادی، شفافیت آماری و محاسباتی و همچنین مدیریت بهتر فرآیند تجاری خواهد شد.

اهداف سامانه شناسه کالا:

تعریف شناسنامه استاندارد برای کالاهای همسان

ارتقای میزان هماهنگی و بهره‏وری در زنجیره تامین با در نظر گرفتن طبقه ‏بندی‏های متداول در این سامانه

جلوگیری از بروز کم اظهاری

یکپارچه سازی اطلاعات تجاری به منظور تسهیل در امور تجاری کشور

تسهیل در شناسایی کالا

ایجاد زبان مشترک و قابل درک برای تمام سامانه‏ های تجاری

شفاف‏سازی داده‏ ها و کمک به تهیه آمار دقیق

ویژگی‏های سامانه شناسه کالا

مدیریت شناسه کالا

ایجاد تناظر میان طبقه‏ بندی‏های متداول کشور

درخواست و صدور شناسه کالا

استعلام سیستمی شناسه کالا برای دیگر سامانه ‏ها

جستجوی شناسنامه ‏های موجود در سامانه براساس شناسه‏ ها

ارتباط با سامانه‏ های دیگر از جمله سامانه شناسه رهگیری

امکان بروز سازی اطلاعات شناسنامه کالا بدون از دست رفتن یکپارچگی ارتباط آن با شناسه

مشمولان دریافت شناسه کالا

براساس ابلاغیه وزارت صنعت، واردکنندگان جزو اولین مشمولان طرح سامان شناسه کالا هستند و تولیدکنندگان با فاصله زمانی چند ماهه باید برای دریافت شناسه کالا اقدام کنند. واردکنندگان کالا ملزم به اخذ و نصب شناسه کالا بوده و کلیه مراحل فرآیند تجاری از جمله ثبت‌سفارش، ترخیص، انبار و حمل کالا تنها با شناسه کالا امکان‌پذیر خواهد بود. بدین منظور واردکنندگان و تولیدکنندگان کالاهای مختلف بایستی مطابق زمان‌بندی تعیین ‌شده در دستورالعمل‌های مصوب، به سامانه شناسه کالا مراجعه و شناسه کالای مورد نظر خود را اخذ و بر روی بسته‌بندی کالا نصب کنند.

نقش غیر قابل انکار حقوق مالکیت فکری در تحولات صنعتی و تجاری، باعث شده‌است  این موضوعات وارد ادبیات حقوقی شود. با ورود حقوق مالکیت فکری به ادبیات حقوقی، حجم قابل توجهی از قوانین و مقررات، به آن اختصاص یافت. حقوقدانان نیز برای تشریح و تبیین آن تلاش زیادی داشته‌اند. در ادامه با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید تا نگاهی بر قانون کپی رایت یا حق تکثیر باندازیم.

قانون کپی رایت یا حق تکثیر

حق تکثیر یا نشر به مجموعه‌ای از حقوق انحصاری گفته می‌شود که متعلق به ناشر یا پدیدآورنده یک اثر اصل و منحصربه‌فرد است. این حقوق شامل نشر، تکثیر و الگوبرداری از اثر است. در بیشتر حوزه‌های قضایی، حق نشر از آغاز پدید آمدن یک اثر به آن تعلق می‌گیرد و نیازی به ثبت اثر نیست. معادل این حق در نظام‌های حقوقی به نام حقوق مدون مولف شناخته می‌شود. صاحبان حق تکثیر برای کنترل تکثیر غیرمجاز و سایر موارد سوء‌استفاده از آثارشان، برای زمان مشخصی حقوق قانونی و انحصاری دارند. اثر آنها بعد از گذراندن این دوره وارد مالکیت عمومی می‌شود. هرگونه استفاده و بهره‌برداری از این آثار مشروط به دریافت اجازه از ناشر یا پدیدآورنده آن است. استفاده در شرایطی که طبق قانون محدودیت یا استثنایی وجود دارد، به دریافت اجازه از صاحب اثر نیازی ندارد. دارنده حق تکثیر می‌تواند حقوق خود را به شخص دیگری منتقل کند. در بعضی از حوزه‌های قضایی، حقوق اخلاقی یا حقوق معنوی پدیدآورندگان نیز به رسمیت شناخته می‌شود.

تا چند دهه پیش، مراودات تجاری به اموال مادی منحصر می‌شد. به دنبال آن نظام حقوقی نیز با توجه به اموال مادی تنظیم شده بود و در آن از امور مربوط به اموال فکری سخنی به میان نیامده بود. پس از درک اهمیت حقوق مالکیت فکری در پیشبرد علم، فرهنگ، هنر و صنعت، و ورود فزاینده آن به حوز? تجارت، نظام های حقوقی، با اموالی مواجه شدند که مخلوق ذهن و اندیشه آدمی است و سرشت غیر ملموس دارد. به دنبال این مواجهه، نظام حقوقی با سؤالات مختلفی روبرو شد که می‌توان آنها را در دو دسته طبقه بندی کرد:

1- یک دسته به ماهیت این اموال مربوط می‌شود و هدف از طرح آنها،‏ شناخت چیستی اموال فکری است، سؤالاتی از قبیل: اینکه حقوق مالکیت فکری چیست و شامل چه موضوعاتی می‌شود؟ حقوق مالکیت فکری، چه اوصاف و مشخصه‌هایی دارد؟ چه آثاری بر این اموال مرتبط است؟ دارنده این اموال چه حقوقی دارد؟

2- دسته دیگر، به جایگاه این اموال مربوط می‌شود و هدف از طرح آنها،‏ تبیین وضعیت حقوق مالکیت فکری، در نظام حقوقی موجود می باشد، سؤالاتی از قبیل اینکه: آیا این اموال در تقسیم بندی حقوق مالی به حق عینی و دینی قرار می‌گیرند یا نه؟ رابطه پدیدآورنده و پدیده فکری در کدامیک از قالب های رابطه شخص با اموال (مالکیت، حق انتفاع یا حق ارتفاق) قرار می‌گیرد؟ آیا تقسیم بندی اموال، به مثلی و قیمی در مورد این اموال هم کاربرد دارد؟

قانون برای هر شخصی که فعالیت فکری و ذهنی در زمینه‌های مختلف هنری، صنعتی، علمی و ادبی داشته باشد، حقوقی را در نظر می‌گیرد که به حقوق این دسته از افراد، حقوق مالکیت فکری گفته می‌شود. حقوق مالکیت فکری خود به دو دسته حقوق مالکیت صنعتی و حقوق مالکیت هنری و ادبی دسته بندی می‌شود. قراردادهای مالکیت فکری در تمامی کشورها کاربرد دارد. این قراردادها اغلب به قصد حمایت کردن از افراد خلاق در جنبه‌های مادی و معنوی شکل می‌گیرد.

 

از دیگر اهداف این قراردادها می‌توان به امکان دسترسی عموم به نتیجه خلاقیت مبتکران و همچنین تشویق کردن افراد صاحب نظر و صاحب ایده اشاره کرد. زیرا در صورت تشویق افراد خلاق می‌توان بستری مناسب برای پیشبرد این افکار خلاقانه به سوی نتایج کاربردی فراهم کرد. ضمن اینکه با استفاده بهینه از این افکار و ایده‌ها می‌توان به تجارت رونق بخشید.

 

افرادی که صاحب آثار فکری و ذهنی هستند با دغدغه هایی مواجه می‌شوند که یکی از بارزترین این دل مشغولی‌ها، میزان و نوع حمایت کشور از آثار ذهنی آن‌هاست؛ به همین دلیل کشورهای مختلف به این دغدغه صاحبان اثر اهمیت می‌دهند و با وضع قوانینی سعی بر دفاع از حقوق آن‌ها دارند. لذا با تکیه بر این قوانین می توان از تضییع حقوق این افراد جلوگیری کرد. تقلب، استفاده بدون مجوز از آثار فکری و… از جمله اقدامات غیر قانونی در این زمینه به حساب می‌آید.

موارد زیر بخشی از قوانین داخلی حامی حقوق مالکیت‌های فکری است.

قانون داخلی از اختراعات ثبتی حمایت می‌کند. علائم تجاری و طرح های صنعتی از دیگر مواردی است که تحت حمایت قانون مزبور قرار دارد.

 

در این زمینه آیین نامه اجرایی در حوزه ثبت اختراعات، ثبت طرح های صنعتی و ثبت علائم تجاری وجود دارد.

 

از دیگر قوانین داخلی می‌توان به قانون حمایت از نشان‌های جغرافیایی اشاره کرد. ضمن اینکه در این زمینه آیین نامه‌ای نیز تهیه و تنظیم شده است.

 

کنوانسیون تاسیس سازمان جهانی مالکیت فکری و کنوانسیون پاریس با هدف حمایت از مالکیت صنعتی از جمله این کنوانسیون‌های الحاقی به شمار می‌روند. ضمن اینکه در این زمینه قوانین داخلی با قراردادهایی از قبیل: قرارداد مادرید با هدف ثبت بین المللی علائم، قرارداد لیسبون با هدف حمایت از ثبت بین المللی اسم مبدا، قرارداد تریپس در زمینه وجوه تجاری مالکیت فکری و قرارداد مادرید با هدف منع از نصب منابع غیرواقعی بر کالاها پیوند خورده است. دراین میان پروتکل قرارداد مادرید در زمینه ثبت بین المللی علائم از دیگر موارد الحاقی به شمار می‌رود.

برای اموال و اثار فکری دو نوع مالکیت مادی و معنوی درنظر گرفته شده است.

مالکیت معنوی آثار به پدیدآورنده آن تعلق دارد. همان طور که گفته شد این آثار می‌‌تواند در قالب طرح صنعتی، علائم تجاری، تالیفات و… ظاهر شود. اما وقتی صحبت از مالکیت مادی ان اثر می‌شود، ممکن است علاوه بر خالق اثر پای سرمایه گذاران اثر نیز به میان کشیده شود. هر شخصی که به عنوان مالک مادی اثر شناخته شود، می‌تواند نسبت به ثبت آن اقدام نماید. مالک مادی می‌تواند با پرداخت هزینه های مورد نیاز در مورد شیوه‌های انتفاع از اثر تصمیم گیری نماید. وی می تواند اثر مزبور را بفروشد و یا به شخص دیگری واگذار کند.

 

چنانچه خالق اثر در یک نهاد و یا سازمان فعالیت داشته باشد بر اساس قراردادهای مالکیت فکری و معنوی، نهاد و سازمان مزبور به عنوان کارفرما و مالک مادی اثر شناخته می‌شود؛ به همین دلیل  در صورت بهره برداری اقتصادی از اثر مورد نظر، سهمی نیز برای خالق آن در نظر گرفته می‌شود.

 

طبق لایحه حمایت از مالکیت فکری که در سال 95 در مجلس شورای اسلامی مطرح شد، پدیدآورنده علاوه بر حقوق مادی دارای حقوق معنوی زیر است:

حق افشای عمومی اثر: به موجب این حق، تنها پدیدآورنده یا دارنده حقوق می‏تواند نسبت به افشای عمومی اثر، زمان، نحوه و شرایط آن تصمیم‏گیری کند.

 حق حرمت نام: به موجب این حق تنها پدیدآورنده می‏تواند نام واقعی یا مستعار خود را بر روی اصل اثر یا نسخه آن به صورت آشکار و به هر روش دیگری درج کند.  این حکم شامل حق حرمت نام پدیدآورنده اثر اصلی در آثار اشتقاقی نیز خواهد بود. پدیدآورنده به شرط اطلاع مراجع ذی‏صلاح می‏تواند از درج نام خود برای اطلاع عموم خودداری کند.

حق حرمت اثر: به موجب این حق، هر گونه دخل و تصرف یا دیگر تغییرات در محتوا، شکل، عنوان یا نشانه ویژه اثر منوط به کسب اجازه از پدیدآورنده می‏باشد.

در تبصره این بخش آمده است که « شکل، عنوان و نشانه ویژه اثر در صورتی که از خلاقیت و نوآوری پدیدآورنده آن ناشی شده باشد، مورد حمایت این قانون است و هیچ کس نمی‌تواند آنها را برای اثر دیگری به ترتیبی که القای شبهه کند، به‌کار برد.»

ماده 9- در صورت انتقال حقوق مادی، انتقال گیرنده موظف است به هنگام بهره برداری از اثر، نام پدیدآورنده را با عنوان و نشانه ویژه معرف اثر ذکر نماید، مگر اینکه برخلاف آن توافق شده باشد.

ماده 10- در مورد اثر معماری ثبت شده، تغییر در اثر از قبیل بازسازی یا تعمیر آن، بدون رضایت پدیدآورنده یا دارنده حقوق به شرطی برای دیگر استفاده‏کنندگان قانونی مجاز است که ملاحظات فنی و یا نحوه استفاده از آن عرفاً چنین اقتضاء کند.

ماده 11- در مورد اثر مشترک، هرگونه تغییر در اثر منوط به رضایت تمامی پدیدآورندگان مشترک است، مگر اینکه عدم رضایت شریک غیرمتعارف باشد که در این صورت دادگاه حکم مقتضی را صادر خواهد نمود. با وجود این، نسبت به دعوای نقض حق، هر کدام از پدیدآورندگان مشترک به تنهایی حق اقامه دعوی را خواهد داشت.

ماده 12- چنانچه یکی از پدیدآورندگان اثر مشترک قبل از اتمام کارش از ادامه همکاری انصراف دهد و یا به علت حوادث خارج از اختیار، قادر به ادامه همکاری نباشد، حق ممانعت استفاده از بخش‏هایی از اثر را که با همکاری او به وجود آمده است، ندارد، در عین حال به عنوان پدیدآورنده مشترک آن بخش محسوب می‏شود.

ماده 13- حقوق معنوی پدیدآورنده محدود به زمان و مکان نیست و هیچ یک از حقوق معنوی پدیدآورنده قابل انتقال نمی‏باشد. اعمال هر یک از حقوق مذکور پس از وفات پدیدآورنده به ترتیب با وصی یا ورثه و در صورت فقدان وصی یا ورثه، با دولت جمهوری اسلامی ایران خواهد بود و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر مراجع ذی‏صلاح در صورت نقض حقوق معنوی عنوان شاکی خصوصی را خواهند داشت.

ماده 14-  حقوق معنوی در اثر ناشی از سفارش یا استخدام متعلق به اشخاص حقیقی پدیدآورنده آن اثر است. در اثر جمعی، شخصی که اثر به ابتکار و مسؤولیت او پدید آمده است، نسبت به مجموع اثر و هر یک از اشخاص حقیقی پدیدآورنده آن در سهم خود دارای حق معنوی هستند.

ماده 15- چنانچه اثر در زمان حیات پدیدآورنده افشاء نشده و وی صریحاً افشای عمومی آن را برای بعد از وفات خود منع کرده باشد، وصی یا ورثه نمی‏توانند اثر را افشا کنند. در صورت بروز هرگونه اختلاف، دادگاه حکم مقتضی را صادر خواهد کرد.

در روند ترخیص کالا صاحب آن یا نماینده قانونی او حق دارد قبل از تسلیم اظهارنامه، طبق تقاضای کتبی و ارائه اسناد مالکیت با موافقت گمرک کالای خود را ببیند و سپس بسته‌ها را وزن و باز کند و محتویات آن را ببیند؛ این کار برای بدست آوردن مشخصات مذکور است. نماینده یا صاحب کالا در عین حال می‌تواند کار نمونه برداری و خشک کردن کالا و تعویض لفاف آن را نیز انجام دهد.

این اقدام باید با حضور و تحت نظارت مستمر ماموران مطلع انجام شود که اداره در ضمن صدور اجازه تعیین می‌کند.

هرگاه بر اثر باز کردن و بستن بسته‌ها به ترتیب فوق خسارتی به محتویات آنها وارد شود، مسئولیت آن متوجه گمرک نیست و بابت آن، خسارت یا تخفیفی در حقوق گمرکی، سود بازرگانی و هزینه‌های گمرکی و عوارض پرداخت نمی‌شود. هرگاه صاحب کالا بخواهد اقدام به بازدید محتویات بسته‌ها، تغییر لفاف یا خشک کردن کالا یا سایر اعمالی که نیازمند تغییر در بسته‌بندی و دست‌خوردگی کالاست انجام دهد، باید مراتب را به صراحت و وضوح و تفکیک، در درخواست خود قید کند. ماموری که برای این کار تعیین می‌شود باید مراقبت کند که غیر از آنچه صاحب کالا درخواست کرده  و با آن موافقت شده اقدام دیگری انجام نگیرد .

همچنین قبل از انجام هر عملی مامور باید مشخصات ظاهری بسته‌ها را از نظر نوع بسته، علامت، سالم بودن، پار‌گی و دستخوردگی داشتن ، صورتجلسه کرده و بعد اجازه باز کردن آنها را بدهد.

پس از باز کردن بسته‌ها باید پر و خالی بودن، وزن خالص، نوع، جنس ، مقدار، تعداد و سایر مشخصات کامل کالای محتوی تمام بسته‌ یا بسته‌هائی را که مورد درخواست صاحب کالا بوده صورتجلسه شود؛ در مجموع باید یک نسخه از این صورتجلسه به انبار تسلیم شود.

به عبارت دیگر « انوانتر » (Inventory) در لغت به معنی صورت برداری از کالا در انبار  است که با نظارت مأموران گمرک انجام می‌گیرد. هر کاری که در این مرحله روی بسته ها انجام گیرد، توسط  مامور ثبت می‌شود و یک نسخه به انبار تحویل می‌شود. گفته می‌شود حدود 110 است که انجام این کار در گمرک مرسوم شده است. کارگزار رسمی گمرک که کار ترخیص کالا به او محول شده‌است، می‌تواند قبل از اظهار کالا به گمرک، با تقاضای کتبی به گمرک و ارائه اسناد مالکیت، کالا را رویت و محتویات آن را بررسی کند.

انوانتر یا همان تقاضای بازدید کالا قبل از اظهار کالا، در پروسه ترخیص کالا از گمرکا، کمک می‌کند که کالا را بازدید و تعیین تعرفه دقیق ،شمارش کالا ، توزین و تعویض لفاف و بسته بندی ، تهیه صورت عدل بندی کنید. همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

ترخیص کالا اصطلاحی است که برای اظهار کالا به گمرک و آزادسازی آن برای وارد کننده یا صادر کننده کالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. فعالیت ترخیص کالا شامل آماده سازی و ثبت اسناد به صورت فیزیکی یا الکترونیک و محاسبه پرداختی‌ها شامل مالیات، اخذ تعرفه گمرکی، سود بازرگانی ، حقوق گمرکی و تسهیلات ارائه شده توسط دولت به واردکنندگان و صادر کنندگان کالاست. در بسیاری از کشورها کارگزاران گمرکی یا حق العمل کاران فعالیت خود را در زیر مجموعه فعالیت فورواردی کالا به انجام می‌دهند. البته تجارت‌های مستقل و خطوط کشتی‌رانی، وارد کنندگان و صادرکنندگان، بیشتر کارفرمایان حق‌العمل‌کار گمرکی محسوب می‌شوند.

 

ترخیص کالا در ایران

پس از رسیدن محموله‌های بسته‌بندی شده توسط وسیله حمل‌کننده کالا به گمرک، کالا در انبارهای گمرکی قرار می‌گیرد. با ارسال اسناد توسط فروشنده و دریافت اسناد توسط خریدار امکان دریافت قبض انبار و ترخیصیه کالا از شرکت حمل‌کننده توسط ترخیص کار به عنوان نماینده صاحب کالا ایجاد می‌شود. قبل از حضور در گمرک باید تشریفات قبل از اظهار صورت بگیرد و پس از ورود اطلاعات به سامانه گمرک از طریق درگاه اینترنتی ترخیص کار به همراه اسناد کامل و وکالت نامه قانونی در گمرک حاضر می‌شود. از این پس تشریفات گمرکی شکل می‌گیرد. نوع تشریفات گمرکی با توجه به اهداف واردات کالا و صادرات کالا و نوع رویه گمرکی متفاوت است.

ترخیص کالا در ایران به مفهوم آماده سازی و ارائه اسناد و مدارکی از جمله مجوزهای لازم برای  ترخیص کالا مانند مجوزهای ترخیص کالا یعنی مجوز استاندارد، مجوز بهداشت، مجوز وزارت ارشاد و کانون پرورش فکری کودکان، مجوز سازمان انرژی اتمی، مجوز وزارت ارتباطات و مخابرات، مجوز مبارزه با مواد مخدر، مجوز قرنطینه مرزی و مجوز قرنطینه نباتی و البته مجوز وزارت راه  است که به تمام کالاهایی که با ناوگان غیر ایرانی کار حمل و نقل بین المللی را انجام داده باشند، مربوط می‌شود و شامل شامل 10 درصد کرایه حمل کالاست.

ترخیص کالا همچنین شامل حمل و ارسال کالا به مقصد نهایی درون مرزی می‌شود. بسیاری از ترخیص‌کاران در حوزه‌هایی مانند صنایع فلزی، شیمیایی و ماشین آلات و مواد اولیه به تخصص رسیده‌اند. ترخیص‌کاران معمولا در گمرک‌های بنادر، فرودگاهها یا مناطق آزاد متمرکز و مستقر می‌شوند.

شایستگی های مورد نیاز جهت حق العمل کاری در ترخیص کالا

کارت حق العمل کاری توسط گمرک ایران صادر می‌شود. دریافت این کارت نیازمند شرایطی خاص از جمله  پذیرش در آزمون این سازمان است. از شرایط پذیرش کارت حق العملکاری به مواردی شهروندی ایران و حداقل سن 25 سال و شاغل نبود در اداره‌های دولتی می‌توان اشاره کرد. کارگزار گمرکی باید به جدول‌های تعرفه‌های گمرکی آشنا باشد که شامل لیست‌هایی برای ارائه، میزان حقوق گمرکی، سود بازرگانی، قوانین دولتی برای وارد کنندگان و دیگر الزامات تجاری است.

تشخیص هویت و ارائه اسناد در ترخیص کالا

برای ترخیص کالا توسط شرکت‌های ترخیص‌کار نیازمند ورود اطلاعات مربوط به هویت صاحب کالا و نماینده آن جهت اظهار به گمرکات و تعیین ارزش کالای وارداتی به سیستم هستید. در روند ترخیص کالا منظور از ارزش کالای وارداتی،  ارزش کالا در مبدا به علاوه نرخ کرایه حمل و بیمه کالا تا ورود به گمرک است. در صورت پرداخت شدن هزینه‌های دیگر نیز در تعیین ارزش گمرکی کالا اضافه می‌شود که شامل: ظروف و بسته بندی، هزینه‌های طراحی و هزینه حقوق مالکیت معنوی است.

تخصیص کوتاژ با توجه به مدت اعتبار کابوتاژ کالا به گمرک مقصد است. تا سه ماه بعد از انقضای کابوتاژ کالا، اگر گواهی نامه گمرک مقصد از طرف صاحب کالا که خود  نشان دهنده ورود کالاست ارائه نشود، استنباط می‌شود که کالا به مقصد نرسیده‌است. در این مرحله تشخیص مسیر گمرکی جهت ترخیص کالا به روش سیستمی صورت می‌گیرد که شامل دریافت کوتاژ ترخیص کالا می‌شود. کوتاژ در واقع همان کد شناسایی برای ترخیص کالا و اظهارنامه است. بر مبنای اظهار صورت گرفته یکی از مسیرهای سبز ، زرد و قرمز انتخاب می شود.
گمرک پس از دریافت اسناد و مدارک ترخیص کالا به تشخیص هویت و تشخیص کارت بازرگانی می‌پردازد و در مراحل بعد، کار  تشخیص نماینده قانونی برای ترخیص کالا، وکالت نامه ترخیص و معرفی نامه، بررسی پروانه حق العملکاری و بررسی مطالبات معوقه و کنترل بدهی مربوط به ارزش کالا انجام می‌شود.
بر اساس ماده 3 قانون مقررات واردات و صادرات وجود کارت بازرگانی با اعتبار برای افرادی که به واردات به صورت تجاری اقدام می کنند یک امر اجباری می باشد

حضور در مذاکرات تجاری برای بسیاری از ما جذابیت دارد؛ مذاکراتی که می‌تواند تاثیرات زیادی در سرنوشت کاری، فردی و تجاری برای ما داشته باشد. تقریبا همه می‌دانیم که مذاکره تجاری بخش جدایی‌ناپذیر زندگی مردم امروز در جهان است. حتی اگر ما به سمت چنین مذاکراتی نرویم و به آنها علاقه‌ای نداشته باشیم، در بسیاری از موارد گریزی از آن نیست و بسته به شغل و موقعیت اجتماعی خود باید برای مذاکره بر سر اهداف تجاری و مالی با دیگران دور یک میز بنشینیم و مذاکره کنیم. یادگیری فنون مذاکره راه حل اصلی برای رسیدن به پیروزی در این مذاکرات است. همچنان با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه باشید.

 

پیش از آنکه وارد این حوزه شویم، باید بدانیم که دو محور افزایش عمق آشنایی با کسب و کار و نیز درک عمیق‌تر جنبه‌های انسانی، همیشه و در همه‌ی مراحل یادگیری مذاکره باید دغدغه‌ی شما باشد و برایشان وقت بگذارید.

برای سایر موارد، می‌توان تقدم و تأخر تعریف کرد. برای مثال  تکنیک‌ها و ترفندها زمانی ارزشمند است که پیش از آن مفاهیم پایه، اختلافات فرهنگی و مهارت ارتباطی را آموخته باشید.

هم‌چنین زمانی می‌توانید از سبک اختصاصی خودتان در مذاکره حرف بزنید که پیش از آن، سبک‌های رایج و چارچوب‌های پذیرفته‌شده را یاد گرفته و به شکل عملی، تمرین کرده باشید.

اما منظور از مذاکره تجاری چیست؟

این مذاکره، هر نوع مذاکره‌ای است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم برای ما و طرف مقابل نتایج مالی و اقتصادی به دنبال دارد. برای مثال موارد زیر می‌تواند به عنوان مصادیق مذاکره تجاری در نظر گرفته شود:

• مذاکره برای استخدام و استعفا
• مذاکره قراردادهای تجاری میان شرکت‌ها و سازمان‌ها
• مذاکره بین خریدار و فروشنده و نیز میان موجر و مستاجر
• مذاکره بین بدهکار و بستانکار
• مذاکره غیرمالی بین دپارتمان‌های مختلف یک شرکت (اگر در نهایت در مقیاس کلان، تبعات مالی ایجاد کند)
• مذاکرات تجاری بین المللی بین شرکتها یا کشورها

امروزه با توجه به زندگی روزمره و مشغله‌های فکری، استرس و پیچیدگی‌های شخصیتی افراد، روابط انسان ها پیچیده‌تر از گذشته دیده می‌شود. در عین حال از سوی دیگر بسیاری از افراد بدون شناخت تیپ های شخصیتی خود و دیگران وارد کار مذاکرات تجاری می‌شوند. این نکته پیش از آغاز هر مذاکر‌ه ای توصیه می‌شود. به سادگی می توان با آموزش تیپ های شخصیتی DISC  و رفتارشناسی آنها با ویژگی شخصیتی خود و دیگران آشنا شویم، در مذاکرات موفق باشیم و در نتیجه، آگاهانه روابط خود را با افراد خانواده، دوستان، همکاران و سایر افراد جامعه به صورت موثر و پویا برقرار کنیم .

تیپ های شخصیتی مبتنی بر دیسک (DISC)

یادگیری و شناخت تیپ شخصیتی قبل از برقراری هر گونه ارتباطی برای داشتن یک ارتباط سالم و موثر بر پایه شناخت رفتار و شخصیت افراد در زندگی فردی و اجتماعی حایز اهمیت است. از همین رو تیپ شناسی بر اساس الگوی DISC مورد توجه روانشناسان، مشاورین و محققین زیادی قرار گرفته است چرا که با شناخت آن برقراری روابط بسیار پویا و ساده می شود

تیپ های شخصیتی مبتنی بر دیسک (DISC) به چهار بخش اصلی در حوزه ی رفتارشناسی یعنی برتری طلبی، نفوذ، ثبات و وجدان کاری تقسیم می‌شوند. از کنار هم گذاشتن حرف اول هر بخش واژه دیسک ایجاد شده که هر بخش به شرح زیراست:

Dominance :  به معنای برتری طلبی

Influence : به معنای نفوذ

Steadiness : به معنای ثبات

Conscientiousness : به معنای وجدان کاری

ویژگی نوع قالب Dominance ؛ برتری طلبی

ویژگی بارز این تیپ شخصیتی، وظیفه محوری است؛ این افراد تمایل دارند وظایف خود را در وقت مشخص انجام دهند و در انجام کارهای خود بر ایجاد شادی و نشاط متمرکز باشند. در مجموع می‌توان گفت این گروه از لحاظ رفتار و شخصیت، با اراده و نیرومند، نتیجه گرا، تعیین کننده اهل رقابت مصمم، و پیشرو هستند.  در برخورد با این گروه شخصیتی بایستی از کلی‌سازی بپرهیزید، از تکرار خودداری کنید و به جای مشکلات روی راه حل‌ها تمرکز کنید.

ویژگی نوع غالب Influence: نفوذ

از نظر روانشناسی ویژگی قالب این گروه شخصیتی، برون گرایی است. این افراد تمایل دارند تعامل، معاشرت و تفریح داشته باشند و به آنچه دیگران ممکن است درباره ی آنها فکر کنند متمرکز می‌شوند. به صورت مختصر می‌توان گفت این گروه معاشر، پر حرف و سرزنده، جذاب الهام بخش، مشتاق، گرم، قابل اعتماد و خوش‌بین توصیف می‌شوند. همکاری و ابراز شور و شوق را در اولویت قرار می دهد. آنها ممکن است از از دست دادن نفوذ ، عدم پذیرش و نادیده گرفته‌شدن هراس داشته باشند. در برخورد با آنها باید فرصتی در نظر گرفته شود کهسؤال بپرسند و خودشان صحبت کنند.

ویژگی نوع غالب Steadiness: ثبات

ویژگی قالب این تیپ شخصیتی ثبات قدم است؛ یعنی از کمک کردن به دیگران یا پشتیبانی سایر افراد و همکاری با یکدیگر به عنوان یک تیم لذت می‌برند؛ در مجموع این افراد ملایم، راحت و آرام، دلپذیر، صبور، پایدار، صمیمی ، علاقمند به اولویت دادن به پشتیبانی، همکاری و حفظ ثبات، آرام، قابل پیش‌بینی، پایدار و سازگار توصیف می‌شوند.

ویژگی نوع غالب Conscientiousness : وجدان کاری

وجدان کاری این افراد محفوظ، وظیفه محور و سازگار هستند. این تیپ شخصیتی بر درست و دقیق بودن تمرکز دارند. بینش اصلی این گروه در برقراری رابطه با دیگران مبتنی بر اعتماد است. آنها افرادی دقیق، سازگار، هدفمند، واقعگرا ، پایدار، متمرکز بر قابلیت های خود برای کسب دانش و تخصص در راستای رشد شخصی هستند.

 

معمولا افراد مقتدر و اجتماعی که دارای تیپ شخصیتی D هستند، حرکات تند و سریعی دارند؛ یعنی تند صحبت می کنند، تند حرکت می کنند، کم‌تر حرف می‌زند و همه چیز را بررسی می‌کند و بعد از آن و بی تعارف و رک به شما منتقل می‌کنند.

در مقابل، شخصیت I با شما با لبخند و گرم برخورد می‌کند و تمایل به گپ زدن دارند.  به طور مثال وقتی وارد فروشگاه می‌شوند، بقیه فروشنده‌ها را نیز زیر نظر می‌گیرند .

افراد گروه C و S معمولا حرکاتشان با آرامش همراه است ، با دقت به صحبت‌های شما گوش می‌دهند و کمتر  حرف می‌زنند. همه‌چیز را با دقت می‌بینند و به دانستن جزئیات محصول و موضوع مورد بحث علاقه‌مند هستند. به طور کلی می‌توان گفت که افراد با تیپ شخصیتی  D  و I  کلی‌نگر هستند و در زمان کم علاقه به مذاکره دارند. آنها بیشتر به عکس دیدن توجه دارند، ولی افراد تیپ های شخصیتی  C و S جزئی نگر هستند  و علاقه بیشتری به توضیحات دارند .

در سال‌های گذشته، صحبت‌های متفاوتی درخصوص اثرگذاری تحریم‌های اقتصادی بر روابط تجاری ایران، مطرح شده است؛ برخی معتقدند که تحریم‌های اقتصادی یک فرصت برای اقتصاد کشور محسوب می‌شود و تصویب یا عدم تصویب برجام، اثری در شرایط اقتصادی کشور نداشته است. از سوی دیگر، برخی بر این نکته تاکید می‌کنند که تحریم‌های اقتصادی بر تجارت و اقتصاد کشور اثر منفی می‌گذارد و تداوم این موضوع می‌تواند جریان اقتصادی کشور را با اختلال روبه‌رو کند.

یک پژوهش با بررسی اثر تحریم‌ها در سال‌های 1375 تا 1394، اثرگذاری آنها بر روابط تجاری ایران را در دو دوره مورد بررسی قرار داده است. دوره نخست یعنی سال‌های 1375 تا 1390 که ایران با تحریم‌های ضعیف روبه‌رو بوده و تاثیر قابل توجهی در روند واردات و صادرات نداشته است، اما در سال‌های 1390 تا 1394 با شروع تحریم‌های سخت، نتیجه تحریم‌ها بر عملکرد اقتصاد ایران به خصوص در حوزه تجارت خارجی ایران مشاهده می‌شود که اثر معنی‌داری بر کاهش واردات و صادرات داشته است.

از نگاه این گزارش، تحریم‌ها از نظر موضوع ابزاری به دو دسته تحریم‌های اقتصادی و غیراقتصادی طبقه‌بندی می‌شوند؛ تحریم‌های غیراقتصادی نظیر صادرنکردن ویزا برای مقامات دولت تحریم‌شونده در یک سازمان بین‌المللی و مخالفت با پیشنهاد کشور تحریم‌شونده برای میزبانی وقایع بین‌المللی به وسیله ابزارهایی جز تحمیل هزینه‌های اقتصادی قابل دستیابی هستند، تحریم‌های اقتصادی اما از جنبه‌های تجاری و مالی برخوردارند. در تحریم‌های تجاری، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌هایی در زمینه صادرات و واردات اعمال می‌شود، اما در تحریم‌های مالی، تحریم‌کننده از انجام معاملات مالی، نقل و انتقالات پول و سرمایه‌گذاری خودداری می‌کند و با استفاده از نفوذ خود در موسسه‌های بین‌المللی از هرگونه همکاری فنی، سرمایه‌گذاری رسمی و انعقاد قراردادهای وام جلوگیری می‌کند. شدیدترین شکل تحریم‌های مالی، انسداد یا مصادره دارایی‌های کشور تحریم‌شونده و رهبران آن است. در حال حاضر این شرایط بر ایران تحمیل شده و جزو موانع تجارت با ایران به شمار می‌رود.

کارنامه ایران در شاخص توانمندسازی تجاری

کارنامه ایران در شاخص توانمندسازی تجاری در سال 2016 از تنزل رتبه کشور نسبت به سال‌های 2012 و 2014 حکایت دارد. مقایسه امتیاز ایران در زیرشاخص‌های مرتبط با شاخص توانمندسازی تجاری علاوه بر تنزل امتیاز ایران در شاخص «ترتیبات اداری در مرزها» حاکی از پایین‌تر بودن امتیاز ایران نسبت به منطقه منا است.

اگر چه در غالب زیرشاخص‌ها، شکاف بین امتیاز ایران و این منطقه در سال 2016 کاهش داشته است، با این حال برای ایران همچنان تا کسب میانگین منطقه فاصله قابل‌ملاحظه‌ای وجود دارد. در مجموع، از منظر این شاخص مواردی همچون دسترسی به بازارهای جدید صادراتی، دسترسی به تامین مالی تجاری، تکنولوژی و مهارت‌های نامناسب، فرآیندهای سخت وارداتی، نقص نظام تعرفه‌ای و وجود کاستی‌هایی در نظام استانداردها و الزامات فنی داخلی، مهم‌ترین مشکلات واحدهای تولیدی ایران در امر توانمندسازی تجاری به‌شمار می‌رود.

اما چه عواملی باعث شده‌اند که ایراندر این شاخص از میان 137 کشور مورد بررسی در جهان، بر کرسی 132 تکیه کند و موانع تجارت خارجی با ایران کدامند؟ ارزیابی‌ها نشان می‌دهد، «فرآیند طولانی، زمان‌بر و پرهزینه واردات»، «تغییرات قوانین و مقررات گمرکی»، «تعدد و تنوع اقلام دریافتی توسط گمرک»، «تعدد مراکز تصمیم‌گیر و ذی‌مدخل در امر صادرات و واردات و ترانزیت و پراکندگی جغرافیایی آنها»، «عدم تجهیز مکفی گمرکات اجرایی و مسافری به دستگاه‌های پیشرفته بازرسی و کنترل نامحسوس» و «عدم شناخت مکفی از رویه‌ها و فرآیندهای مورد عمل در مدیریت مرزی کشورهای هدف بازارهای صادراتی» از مهم‌ترین دلایلی هستند که شتاب رشد توانمندسازی در ایران را کند کرده است. در گزارش پیش‌رو علاوه بر تشریح دلایل عقب‌افتادگی ایران از رقابت در شاخص مهم توانمندسازی تجاری، 12 پیشنهاد راهگشا برای باز کردن گره‌های تجاری ارائه شده است.

بررسی شاخص توانمندسازی تجاری نشان می‌دهد که ایران از نظر شاخص توانمندسازی تجاری در سال 2016 رتبه 132 را بین 137 کشور جهان کسب کرده که نسبت به سال 2014 یک رتبه تنزل و نسبت به سال 2012 پانزده پله تنزل داشته است. در سال 2016 وضعیت ایران در زیرشاخص دسترسی به بازار (دسترسی به بازار داخلی و دسترسی به بازارهای خارجی)، دارای رتبه 136 بوده است.

در مولفه دسترسی به بازار که بر دسترسی به بازارهای داخلی و خارجی تمرکز دارد، مهم‌ترین عامل دسترسی به بازار داخلی مرتبط با فرآیندها واردات کالاست. بالا بودن نرخ تعرفه و موارد مرتبط با آن هزینه واردات کالا را افزایش داده که این امر خود بر تولید و در نتیجه صادرات کالاها به‌خصوص کالاهای صنعتی موثر است. این زیرشاخص نسبت به سال 2014، دو پله صعود و نسبت به سال 2012 چهار پله نزول داشته است.

در زیرشاخص ترتیبات اداری در مرزها (کارآیی و شفافیت در امور گمرکی) در سال 2016، ایران دارای رتبه 123 بوده است. ترتیبات اداری در مرزها بر فرآیندهای گمرکی و شفافیت در فعالیت‌های مرتبط با گمرک تمرکز دارد. زیرشاخص ترتیبات اداری در مرزها همانند شاخص تجارت فرامرزی به خدمات مرتبط با گمرک مانند تعداد روزهای لازم برای صادرات، واردات، تعداد اسناد لازم برای واردات و صادرات اشاره دارد. این زیرشاخص بر عملکرد ضعیف گمرک دلالت دارد.

ضعف در هر یک از موارد نامبرده می‌تواند مانعی جدی بر توسعه تجارت کشور به‌شمار‌ آید. اگر چه گمرک با ایجاد سامانه جامع گمرکی و همچنین پنجره واحد سعی در کاهش فرآیندها کرده است، با این حال بدتر شدن رتبه ایران نشان‌دهنده کافی نبودن این اقدامات با سایر کشورها است که نسبت به سال 2014، چهار پله نزول و نسبت به سال 2012، بیست و هفت رتبه تنزل داشته است. در زیرشاخص زیرساخت (دسترسی و کیفیت زیرساخت‌های حمل‌ونقل، دسترسی و کیفیت خدمات حمل‌ونقل، دسترسی و استفاده از خدمات ITC) در سال 2016 دارای رتبه 90 بوده که نسبت به سال 2014 دو رتبه صعود و نسبت به سال 2012 هشت پله تنزل داشته است. در زیرشاخص محیط عملیاتی (اجزای حقوق مالکیت فکری، کارآیی نهادهای عمومی، دسترسی به منابع مالی، آزادی در همکاری‌های خارجی و امنیت فیزیکی) در سال 2016 ایران دارای رتبه 116 است که نسبت به سال 2014، 9 پله صعود و نسبت به سال 2012، سی‌وسه پله تنزل داشته است.